اسفندگان یا اسپندگان روزی است که در دوران باستان،  روز ستایش زمین و ادای احترام به زن و سپاس از او شناخته می شد. در این روز مردها هدایایی به زنان می دادند و از یاری و همراهی آن ها سپاسگزاری می کردند.

    زن در ایران باستان از نظر اجتماعی قدر و منزلتی والا داشت ( و آنگونه که خانم مری کخ محقق کتیبه های تخت جمشید می گوید) نه تنها به نسبت آن روزگاران حقوقی قابل توجه داشت، بلکه از نظر مذهبی هم مورد احترام بود (و به گفته اوستا )؛ او را منبع مهر و روشنایی می خواندند.

    درعین حال در فرهنگ ایرانی، این روز متعلق به «سپندارمزدا» بود؛ ایزدبانویی که نگاهبان زمین شناخته می شد و به همین دلیل در چنین روزی زن و زمین، که هر دو نیروی باروری داشتند، مورد احترام و ستایش قرار می گرفتند.

    بر سر این که این جشن با تقویم امروز ایرانیان پنجم اسفند است یا 29 بهمن اختلاف نظرهایی هست اما در هر دو حالت می شود گفت که این روزها همزمان است با روز ملی زن در فرهنگ ایرانی.  

به امید روزی که زنان ایران بتوانند جایگاه شایسته و واقعی خود را در سرزمین مان بازیابند و چون زنان کشورهای پیشرفته از برابری و آزادی برخوردار شوند.

مطالبی درباره اسپندگان در سال های گذشته، دراین سایت