احمدی‌نژاد در کپنهاگ خبر از مطالعات گسترده ایران برای استفاده از انرژی خورشیدی و بادی داد!

از: مهندس محمد درويش

سرانجام انتظار به سر رسید و پس از چند دوره غیبت رؤسای جمهور ایران در دولت‌های پنجم، ششم، هفتم، هشتم و نهم، این رییس دولت دهم بود که تابو را شکست و حاضر شد برای شرکت در یک اجلاس محیط زیستی به همراه رهبران ۱۱۹ کشور دیگر جهان، خود را به یکی از یخ‌ترین پاره‌های زمین در شمال اروپا برساند تا مراتب نگرانی دولت متبوع خویش را از روند جهان‌گرمایی اعلام دارد.
    نگارنده از امروز و با مطالعه‌ی چندباره‌ی سخنان عصر دیروز دکتر محمود احمدی‌نژاد در اجلاس کپنهاگ تصمیم گرفته است که برای دفاع از آرمان‌های بلند اصل ۵۰ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و پاسداری از حیات اجتماعی روبه رشد هموطنانم که در گرو پایداری محیط زیست ایران است؛ از آموزه‌های مطرح شده در همین سخنرانی بهره برده و به جدال با طبیعت‌ستیزانی برخیزد که اغلب آنها، رییس و فرمانده خود را همین دولتی می‌دانند که عالی‌ترین مقامش دیروز گفت:
   - غلظت گازهای گلخانه‌ای در نیوار (اتمسفر)، طی دهه‌های اخیر ۳۵ درصد و دمای زمین حدود یک درجه سانتی‌گراد افزایش یافته است.
   - تعادل آب و هوا در بیشتر مناطق جهان مختل شده است.
   - طوفان‌های بزرگ، سیل‌ها و خشکسالی‌های گسترده و بحران غذا در راه و سطح بیابان‌ها رو به گسترش است. تغییر بوم‌سازگان‌ها (اکو‌سیستم‌ها) موجب اخلال جدی در چرخه‌های حیات جانوران و حیوانات در خشکی و دریا شده است.
   - سالانه میلیون‌ها نفر بر اثر آسیب‌های ناشی از هوای آلوده، جان خود را از دست می‌دهند و بیماری‌های پوستی و تنفسی رو به افزایش است.
   - اگر انتشار گازهای گلخانه‌ای با همین سرعت افزایش یابد به زودی سطح این گازها به دو برابر پیش از دوران صنعتی شدن می‌رسد، یعنی به جای کاهش ۵۰ درصدی، ۵۰ درصد افزایش می‌یابد و حیات طبیعی را با چالش جدی مواجه می‌نماید.

    توجه داشته باشید که این سخنان را فردی می‌زند و در جامعه‌ای بیان می‌شود که تاکنون هرگز هیچ شعار محیط زیستی، زمینه‌ساز ورود هیچ کاندیدایی به ساختمان پاستور، صحن بهارستان و نظایر آن نبوده است. حتا نمایندگان تمامی تشکل‌های سیاسی کشور در آستانه‌ی آخرین دور رقابت در مجلس شورای اسلامی با تعجب و حیرت می‌گفتند: اصلاً چه ربطی بین جهان‌گرمایی و تغییر اقلیم با انتخابات و آرای شهروندان می‌تواند وجود داشته باشد؟!

    برای همین است که خوشحالم! چون:

    دیگر وزیر ارشاد این دولت نمی‌تواند طرفداران محیط زیست را به سخره بگیرد!

   دیگر وزیر کشور اجازه ندارد تا از گروه‌های حامی محیط زیست در ایران با عنوان تشکل‌های مشکوک نام ببرد!

   دیگر وزیر راه نخواهد توانست تا نگرانی‌های طرفداران محیط زیست را در ایران با هیبت کاذب برژنف مقایسه کند!

   دیگر رییس اوقاف فلان استان به خود حق نخواهد داد تا فرمان قتل درختان کهنسال را به بهانه مقابله با خرافه پرستی صادر کند!

   دیگر هیچ فرمانده نظامی دستور برپایی رزمایش در ارزشمندترین پاره های طبیعت وطن را صادر نخواهد کرد!   

   دیگر معاون اوّل رییس جمهور در این کشور جرأت نخواهد کرد تا آموزه‌های محیط زیستی را در راستای سیاست‌های امپریالیستی معنا کند!

   و دیگر خود رییس‌جمهور نخواهد توانست به دستگاه منابع طبیعی هشدار دهد که مبادا مانع توسعه شوید و یا مردم را به افزایش زاد و ولد تشویق کند و یا به افتتاح سازه‌هایی رأی دهد که آنها آشکارا نیوار را آلوده‌تر ساخته و از ضریب پایداری سرزمین مادری می‌کاهند.
   حالا طرفداران محیط زیست در ایران کلی حرف‌های قشنگ و سبزرنگ از عالی‌ترین مقام اجرایی کشور در صندوقچه‌ی ذهن و خاطرات خود دارند که در همه‌گیرترین تریبون جهانی بر زبان رانده شده و نمی‌توان فراموش یا انکارش کرد.
   محمد درویش از امروز شمارش معکوس برای اجرایی شدن این فرامین و آموزه‌ها را در زیست‌محیط وطن آغاز می‌کند و با خوش‌بینی سبز‌رنگی که همه‌ی عاشقان طبیعت در وجودشان موج می‌زند، در انتظار عملی شدن آن وعده‌ها می‌ماند.
   دکتر احمدی‌نژاد در بخشی از سخنان خود می‌گوید: آمریکا با کمتر از ۵% جمعیت جهان، ۲۵% از نفت و انرژی و بیش از ۱۸% از چوب و حدود ۱۴% آب دنیا را مصرف می‌کند و حدود ۴۰% خودروهای جهان در آن کشور در حرکتند. این دولت معادل اکثریت کشورهای جهان بودجه نظامی و در تمام نقاط درگیری و جنگ، حضور فعال دارد. کشورهای مشهور به پیشرفته صنعتی با حدود ۲۰% از جمعیت جهان ۸۵% انرژی را مصرف و به تبع آن بیشترین آلودگی را منتشر می‌نمایند.

   این حرف بسیار درستی است که نشان از عدالت‌گریزی جامعه‌ی جهانی می‌دهد. اما ایران چه کرده است؟ مگر نه این است که خود بارها اعلام کرده‌ایم که همین ایرانیانی که فقط یک درصد جمعیت جهان را به خود اختصاص داده‌اند، هشت تا ۱۰ برابر میانگین سرانه‌ی جهانی انرژی مصرف می‌کنند؟ مگر عالی‌ترین مقام محیط زیست ایران اعلام نکرده است که فقط ۹ کشور در جهان وجود دارند که بیشتر از ما محیط زیست خود را تخریب می‌کنند؟ و مگر همین رییس مرکز پژوهش‌های علمی صنعتی ایران اعلام نکرد که سهم اختراعات ایرانیان به ازای هر یک میلیون نفر، کمتر از یک اختراع است! آیا کسی می‌داند که پیشروترین کشور در این حوزه کدام است؟ آیا جز این است که بیش از ۹۵ درصد  از مجموع اخترا‌ع‌های جهان در همان کشورهایی رخ می‌دهد که به گفته‌ی رییس جمهور، ۸۵ درصد انرژی را مصرف می‌کنند؟
آنچه که حرف حق ما را در جهان پذیراتر می‌سازد، اعتراف به چنین نکاتی است که سبب می‌شود تا طرفین دریابند که اگر نقاط ضعف را می‌بینیم و انتقاد می‌کنیم، حاضر به کتمان نقاط قوت هم نیستیم! هستیم؟
   و اما شاه بیت سخنان دکتر احمدی‌نژاد آنجایی بود که گفت: «نقل است که بیش از ۲۵۰ میلیارد دلار در لشگرکشی به افغانستان و حدود ۱۰۰۰ میلیارد دلار در جنگ عراق هزینه شده است.  آیا با هزینه ۵۰ میلیارد دلار در زیرساخت‌‌ها و توسعه اقتصادی، افغانستان به یک کشور آباد تبدیل نمی‌گردید و با هزینه ۲۰۰ میلیارد دلار در توسعه فن‌آوری‌های جدید و استفاده مناسب از انرژی فسیلی، سطح آلاینده‌ها به قبل از دوره صنعتی برنمی‌گشت. در حالی که انتشار گازهای گلخانه‌ای، هزاران برابر بیش از تروریست‌ها که منفورترین موجوداتند، موجب کشتار بی‌سروصدای انسان‌ها می‌شود، آیا همه اهداف کنوانسیون با مصرف کمتر از نیمی از بودجه نظامی دولت آمریکا محقق نمی‌شود. آیا بهتر نیست بخشی از اعتبارات نظامی کشورهای اصلی پیوست یک به ارتقاء رفاه مردم و کاهش آلودگی‌ها اختصاص یابد؟»

     این پرسش بسیار سزاوارانه ای است. اگر ملت‌ها یاد بگیرند که به جای خرج کردن پول برای نابود کردن خود و زیرساخت‌هاشان، در راه حل معضلات محیط زیستی گام بردارند، بی‌شک در این جهان نه گرسنه و نه بیکاری نخواهد ماند و زمین نیز اینگونه از کابوس آلودگی‌های شیمیایی و رادیواکتیو و انفجارهای مهیب و بنیان‌کن آسیب نخواهد دید و در رنج نخواهد ماند.

    آقای احمدی نژاد!

    بیا و خودت پیش قدم شو و اعلام کن که حاضری ۲۰ درصد از بودجه نظامی دولت خویش را از همین سال آینده - که پیشنهاد دادید تا به عنوان سال اصلاح الگوی مصرف در جهان معرفی شود - کاهش داده و آن را برای استحصال انرژی‌های نو هزینه کنی و آنگاه از همه‌ی دولت‌های جهان هم بخواه تا چنین کنند و در یک روند معنی‌دار، دنیا برود به سوی خلع سلاحی که بیش از سه هزار سال است نخبگان جهان از زمان افلاطون بزرگ آرزویش را در اتوپیای خویش در سر داشته و همچنان آن مدینه‌ی فاضله یا آرمان‌شهر، پاره‌ای تفکیک‌ناپذیر از رؤیاهای بشر مانده است.

    و در پایان سخنرانی، آقای احمدی‌نژاد – پس از آن که نوید دادند مطالعات گسترده‌ای را برای استحصال انرژی‌های نو از جمله خورشید و باد در دستور کار داشته و دارند- می‌دانید از چه کسانی تقدیر کردند؟ ایشان از همه دوستداران طبیعت و حیات انسانی و گروه‌های مردمی که با سخنرانی‌ها و تجمعات و روشنگری‌های خود، موجب تحریک حساسیت مثبت نسبت به ضرورت صیانت از محیط زیست شده‌اند، تشکر کردند! یعنی همه‌ی آنهایی که حرف‌های‌شان و تظاهرات‌شان – نه تنها – تاکنون هرگز بازتابی شایسته در تریبون‌های متعدد درون حکومتی ایران نداشته است، بلکه همیشه با تردید و سؤظن به آنها نگریسته شده و می‌شود!
    بیاییم همه دعا کنیم که توجه به محیط زیست در ایران حالا از مرحله‌ی شعار، وارد عمل شود! یادمان باشد که تا همین چندی پیش، شنیدن این حرف‌ها از زبان آقای احمدی‌نژاد هم  آرزو بود! نبود؟

این مطلب در تاریخ جمعه ۲۷م آذر ۱۳۸۸ در ساعت ۹:۰۷ ق.ظ و تحت دسته (های) اجلاس کپنهاگ, اخبار و رويدادها, ارزيابي و نقد مديران, اصلاح الگوي مصرف, انتخابات رياست جمهوري, انرژي‌هاي نو, جمعيت, جهان گرمايي, محيط زيست, هدررفت انرژي منتشر شده است. شما می توانید دیدگاه های این نوشته را از طریق RSS 2.0 دنبال کنید. شما می توانید نظر دهید ، یا از سایت خود دنبالک ارسال کنید.

http://biaban.darvish.info/archives/3209

کميته بين المللی نجات پاسارگاد

www.savepasargad.com