در سال های اخير و به خصوص در دو سه سال گذشته وضعيت هوای تهران روز به روز بدتر شده و هر چند وقت يکباری محيط زيست آن را اضطراری اعلام می کند و از مردمان می خواهند که از اتومبيل های شخصی خود استفاده نکنند. معمولا مسئولين دليل بدی هوای تهران را تنها وسايل نقليه و اتومبيل های کهنه و موتورسيکلت ها اعلام می کنند در حالی که به گفته کارشناسان و متخصصين شهرداری و بهداشت آن ها به تنهايي نيستند که آلودگی شهر تهران را سبب می شوند. بلکه در اين آلودگی هزاران هزار کارخانه صنعتی نيز که تهران را در محاصره مرگبار خود گرفته اند سهيم هستند.

    از آنجايي که تهران در ميان رشته کوه هايي قرار گرفته خروج و اصولا حرکت هوا در تهران مشکل است. و در روزهايي که باد اين هوا را به حرکت در نياورد هوای آلوده روی شهر انباشته می شود و کار را به شرايط اضطراری و خطرناک می رساند. در چنين شرايطی تهران بدترين نقطه برای ايجاد کارخانه های شيميایي و صنعتی است اما در سال های اخير به خصوص در دوران دولت احمدی نژاد به تعداد اين کارخانه ها به شکل قارچ مانندی اضافه شده و دولت هم  کمترين توجهی به طرز اداره و استاندارد بين الملی مربوط به اين کارخانه ها ندارد.

    بنا به گفته يکی از کارشناسان  محيط زيست  تهران که نخواسته نامش گفته شود :«از آنجايي که بيشتر اين کارخانه ها دولتی و يا متعلق به افراد با نفوذ حکومتی است محيط زيست، وزارت بهداشت، و حتی شهرداری کمتر درباره اين کارخانه ها می گويند. گويي طبق قراری از پيش تعيين شده ، و به خصوص در يک سال گذشته، بی صدا از کنار هزارها کارخانه  ای که دور تا دور شهر تهران را گرفته اند می گذرند و گناه همه ی آلودگی هوای تهران را به گردن دود اتومبيل ها می انذارند. » اين شخص همچنين می گويد: « کارخانه هاي شيميايي و داروسازی  اطراف تهران با حجم توليد انبوه و آلودگی شيميايي بسيار بالا  هوای تهران را آلوده می کنند. اين کارخانه ها هيچ يک از استاندارهای محيط زيست و بهداشت  را رعايت نمی کنند. و اين بی توجهی علاوه به خطر انداختن جان هزارها کارگر که به بيماری های پوستی و ريوی دچار شده اند، مردم سراسر تهران را نيز در خطر انداخته اند. اين کارخانه ها به دليل صرفه جويي شب ها فيلترهایي را که در کاهش حجم آلودگی موثرند از کار می اندازند و به اين ترتيب اجازه می دهند که آلودگی سم آلودی وارد هوای تهران شود. او می افزايد:« علاوه بر کارخانه های شيميايي کارخانه های ماشين سازی نيز روزانه ميليون ها تن انواع آلاينده،  پسماندها و گازهای ريخته گری و رنگ سازی خود را در شهر رها می کنند. هزارها واحد بزرگ  و کوچک صنعتی ديگر تهران را در خود گرفته و در ساعاتی از روز و تمام مدت شب از دستگاه های کاهش آلودگی خود استفاده نمی کنند و هوای شهر را مسموم و آلوده و انباشته از دود و گار کرده اند.»

    بايد توجه داشت که طبق آمار موجود هوای تهران در سال های اخير تعداد زيادی از شهروندان تهرانی را کشته و يا گرفتار بيماری های خطرناکی کرده است. و مسبب اين مرگ ها و بيماری ها دولت و کليه ی مسئولينی هستند که در مقابل اين کشتار  سکوت کرده اند.

دسامبر 2008

کميته بين المللی نجات پاسارگاد

www.savepasargad.com