1ـ از نظر شما، کوشش برای حفظ و نگهداری میراث فرهنگی و تاریخی و میراث طبیعی یک سرزمین تا چه اندازه اهمیت دارد؟

 2ـ  از آنجا که بخش بزرگی از میراث فرهنگی، تاریخی و طبیعی ما به شکلی عمدی و غیرعمدی در حال تخریب و ویرانی است، شما فکر می کنید چگونه باید با این فاجعه ی فرهنگی روبرو شد؟

 3ـ  آیا خود مایل هستید که در کوشش برای حفظ این آثار ملی و بشری ایران زمین توان و همت خود را به کار گیرید؟

به نظر من می توان آنچه را که از گذشته به ما رسیده و اکنون بخش بزرگی از فرهنگ ما را تشکیل می دهد، در سه گروه رده بندی نمود، که من آن ها را خرافات، سنن و میراث نام می گذارم.

گرچه در ارتباط با خرافات غالبا چنین تداعی می شود که تنها ادیان و مذاهب آورندگان آن ها هستند، لیکن واقعیت این است که برخی از باورهای سیاسی-اجتماعی نیز می توانند منشأ خرافاتی سرنوشت ساز باشند و کم نیستند روشنفکرانی در میان ما که در بند باورها و آرمان هائی دست و پا می زنند که دوری چندانی از خرافات مذهبی ندارند.

برخی از سنن ما نیز که در برگیرنده آداب و رسوم دیرینه می باشند، آمیخته به خرافات و باورهای غیر معقول بوده و آن چنان تأثیری خوفناک و عمیق بر رفتار و کردار و روابط خانوادگی و اجتماعی ما نهاده اند که رهائی از آن چندان آسان به نظر نمی رسد.

در کنار خرافات مذهبی و آن دسته از سنت های ناپسند، ارزش های والا و بی بدیلی در جامعه ما به چشم می خورند که نیاکانمان برایمان به میراث گذارده اند و امروزه زیربنا و بنمایه فرهنگ واقعی ما را تشکیل می دهند. از این جمله اند جشن های باستانی مانند نوروز و مهرگان و نیز آثار گرانبهای معماری وهنری.

چقدر جای تأسف و اندوه است که می خوانیم و می شنویم و به چشم می بینیم که در طول تاریخ، فرمانروایان خودکامه و دولتمردان خودفروخته از یکسو همواره کوشیده اند تا به خرافات مذهبی و سنت های ناپسند ما دامن زده و آنها را بیش از پیش بین مردمان ترویج دهند و از سوی دیگر سرسختنانه با میراث گرانبهای ما به ستیز برخاسته و از هیچ کوششی در بی ارزش نشان دادن و از بین بردن آن ها فروگذار نکرده اند. اینکه اینان به آرزوی های شوم خود در این رهگذر دست نیافته و نتوانسته اند این میراث را یکسره نابود سازند، تنها و تنها ناشی از همت زنان و مردانی بوده است که به گونه ای خستگی ناپذیر در پاسداری از آن کوشیده و علی رغم دشواری ها تاکنون از این مبارزه بی امان پیروز بیرون آمده اند.

کوشش و جهد در بی بها ساختن هر چه بیشتر خرافات و سنت های ناپسند از یکسو و نگاهداری از میراث تاریخی، معماری و هنری از سوی دیگر، نه تنها وظیفه میهنی و ملی کنونی ما است، بلکه دین گرانی است که در قبال فرزندان و نسل های آینده خود داریم. بر ما است که این وظیفه و دین تاریخی و فرهنگی را به بهترین و مؤثرترین وجهی به انجام رسانیم. من نیز آماده هستم تا آنچه را که در این راستا از عهده ام بر می آید، به کار اندازم

www.savepasargad.com

پروفسور ناصر کنعانی،برلين

پژوهشگر تاريخ علم

و استاد فيزيک