بيانيه ها/آرشيو مطالب  پاسارگاد/آرشيوخبرها / مقالات /آرشيو هنر و ادبيات/ تاريخ زدايي/ديداري ـ شنيداري/ و بخش های ديگر      بازگشت به صفحه اصلی

بزرگداشت سخنگوی مردم در سکوت!

يکی از حاضران در بزرگداشت ورجاوند:

صبح روز آدینه 25 خرداد 86 ، تهران ، میدان دکتر فاطمی ، مسجد نور ، شاهد آیین بزرگداشت دکتر پرویز ورجاوند بود . این آیین طبق اعلام قبلی درست سر ساعت 10 و نیم بامداد آغاز شد . در همان ده  دقیقه نخست همه صندلی های تالار مسجد پر شد از دوستداران دکتر ورجاوند و از آن پس هر کس از راه می رسید باید در گوشه ای سرپا می ایستاد. در کنار در ورودی تالار بجز بستگان دکتر ورجاوند برخی از دوستان نزدیک تر ایشان که همگی از شخصیت های شناخته شده ملی بودند ایستاده بودند و به افرادی که وارد می شدند خوش آمد می گفتند که در آن میان مهندس کوروش زعیم ، مهندس عباس امیر انتظام ، مهندس عزت اله سحابی ، استاد عبدالعلی ادیب برومند ، مهندس لطف اله میثمی ، دکتر حسن امین  ، مهندس عیسی خان حاتمی ، دکتر دادخواه و دکتر داود هرمیداس باوند را زودتر از بقیه می شد شناخت.

شرکت کردن برخی افراد شناخته شده مذهبی همچون عبداله نوری و محسن کدیور در این مجلس نیز برای بسیاری از حاضران جالب توجه بود . در راهروی مسجد هم دسته گل و تاج گل های بزرگی از یاران دکتر ورجاوند و احزاب ملی و ملی - مذهبی به چشم می خورد .مراسم با قرائت طولانی قرآن کریم آغاز شد و همچنان ادامه یافت . پس از قرائت قرآن مجید یکی از مداحان اهل بیت با بیان چند خط کوتاه از زندگی نامه دکتر ورجاوند به ویژه زندان رفتن های ایشان در پیش از انقلاب و بدون اشاره با دوره 3 ساله زندان ایشان در بعد از انقلاب ، به اجرای برنامه مداحی طبق روال معمول پرداخت و پس از قرائت مجدد قرآن کریم ، یک نفر معمم به نام آقای صادقی ضمن بیان اصول اخلاق و ویژگی های یک فرد با اخلاق و اشاره به صفات مثبت اخلاقی ، گریزی به صحرای کربلا و امام حسین زد و در پایان نیز پیام کوتاه تسلیت یاران دکتر ورجاوند در دوران دبیرستان را خواند و با دعا مراسم را به پایان رساند. به این ترتیب در طی این مدت ، به هیچ یک از یاران و دوستان و نزدیکان زنده یاد دکتر ورجاوند اجازه داده نشد که سخنی یا حتا چند بیت شعری در مورد او بگویند و در حقیقت این مراسم نیز در سکوت تحمیلی از سوی دست های نامرئی به پایان رسید.این در حالی است که در چند سال اخیر در هر مراسم ملی چه در احمد آباد و چه در مکان های دیگر و در سوگ یا گرامیداشت چهره های ملی ، یکی از دو نفر سخنران اصلی مراسم معمولا دکتر ورجاوند بود و ایشان هربار در سخنان رسای خود ضمن تجلیل از افراد به مسائل و مشکلات اساسی کشور نیز اشاره می کرد و در گفت و گو با رسانه ها نیز زبان گویای مردم بود . اما دریغ که در آیین بزرگداشت خودش اجازه ندادند که کسی سخن بگشاید . گویا پس از مرگ نیز هنوز شنیدن نام ورجاوند و یادکرد خدمات او برای برخی دشوار است ! در طی این مراسم ملال آور جمعیت به احترام دکتر ورجاوند ، مجریان برنامه را تحمل کردند و هیچ کدام از افراد چه آن ها که نشسته بودند و چه آن گروه زیادی که ایستاده بودند تا پایان مراسم تالار را ترک نکردند . پس از پایان مراسم در کنار در خروجی گویا بغض جمعیت ترکید و همه حاضران با همه وجود و یک صدا سرود ملی ای ایران را خواندند . حضور شمار زیادی از جوانان در کنار افراد مسن تر و با سابقه طولانی مبارزات ملی ، خبراز پویایی و رشد جنبش های ملی با همه فشارهای موجود می داد.

در راهروی مسجد بر روی میزی کوچک در کنار دو شمع سیاه ، یک دفتر یادبود برای دکتر ورجاوند و یک برگه فرم وکالت به دکتر دادخواه برای پیگیری حقوقی پرونده سد سیوند به چشم می خورد و ده ها تن از دوستداران میراث فرهنگی و یاران دکتر ورجاوند با امضای این برگه و وکالت دادن به دکتر دادخواه هنگامی که قلم را برای امضا بر روی کاغذ می نهادند در حالی که اشکی بر گوشه چشمانشان بود ، در درون فریاد می زدند : دکتر ورجاوند ما به اندیشه ها و آرمان های تو برای حفظ هویت ملی و میراث فرهنگی و عشق به ایران و ملت ایران با هر قوم و ملیت و نژاد و زبان اعم از تورک و لر و کورد و بلوچ  و عرب و فارس و ... پایبندیم و در راه تو گام بر می داریم.

و اما یک صحنه که در آن شلوغی جمعیت شاید کمتر کسی آن را دید  :  دکتر ورجاوند در گوشه ای ایستاده بود با آن لبخند ریبای پدرانه پر از محبت و آن نگاه گرم دوست داشتنی اش که سرشار بود از عشق به انسان ها. او این بار هم ساکت نبود. او با نگاهش میهمانان را بدرقه می کرد و می گفت : من همیشه در کنار شما خواهم بود ، شما هم مرا از یاد نبرید. هیچ گاه نا امید نشوید. با یاری خدا در راهی که با هم آغاز کردیم با قدرت گام بردارید و مطمئن باشید روزهای بهتر دست یافتنی خواهند بود. آینده در دستان شماست.