فريدون آدميت،

تاريخ شناس و پژوهشگر کم نظير ايرانی در گذشت

چند مطلب درباره فريدون آدميت:

فريدون آدميت، مورخ و پژوهشگر برجسته ايرانی در سن ۸۷ سالگی در تهران درگذشت.

فريدون آدميت بر اثر شدت يافتن بيماری گوارشی و تنفسی که مدتها به آن ابتلا داشت از چند هفته پيش در بيمارستان تهران کلينيک بستری بود و بعدازظهر امروز (دهم فروردين) در همين بيمارستان درگذشت.

فريدون آدميت عمدتاً به دليل پژوهش روی تاريخ دوران نوگرايی و عصر مشروطيت در ايران شهرت دارد که مهمترين آثار او در اين زمينه عبارتند از: فکر آزادی و مقدمه نهضت مشروطيت،انديشه های ميرزا آقاخان کرمانی،انديشه های ميرزا فتحعلی آخوندزاده،انديشه های طالبوف تبريزی،انديشه ترقی و حکومت قانون، فکر دموکراسی اجتماعی در نهضت مشروطيت ايران،ايدئولوژی نهضت مشروطيت ايران و اميرکبير و ايران.

پدر فريدون آدميت، ميرزا عباسقلی خان قزوينی، از مريدان ميرزا ملکم خان ناظم الدوله، از پيشاهنگان تجدد و نوگرايی در ايران بود.

ميرزا عباسقلی خان قزوينی همراه با جمعی از ديگر همفکران و پيروان ميرزا ملکم خان، "جامع آدميت" را پايه گذاشت که انجمنی پرنفوذ در اوائل قرن بيستم در ايران بود و شمار زيادی از رجال وقت، حتی محمدعلی شاه قاجار عضو آن بودند.

فريدون آدميت در دارالفنون، نخستين مدرسه مدرن ايران تحصيل کرد و استادانی همچون جلال همايی داشت که از بزرگترين ادبای معاصر ايران به شمار می رود.

وی تحصيلات خود را در دانشکده حقوق دانشگاه تهران ادامه داد و همزمان با تحصيل در سن بيست سالگی به استخدام وزارت امور خارجه درآمد، پس از فارغ التحصيلی به سفارت ايران در لندن اعزام شد و همزمان، تحصيلات خود را در دانشکده اقتصاد و علوم سياسی دانشگاه لندن (ال اس ای) تا کسب مدرک دکتری در رشته تاريخ و فلسفه سياست ادامه داد.

پس از بازگشت به تهران در سال ۱۳۲۸ خورشيدی، معاون اداره اطلاعات و مطبوعات و سپس معاون اداره کارگزينی وزارت امورخارجه شد و در سال ۱۳۳۰ به عنوان عضو هيئت نمايندگی ايران به سازمان ملل متحد اعزام شد که طی هشت سال مأموريت خود در آنجا، تا رتبه وزيرمختار پيش رفت.

مأموريت مهم بعدی او، تصدی مقام سفارت ايران در هند در سال ۱۳۴۲ بود و در دوران سفارتش، جواهر لعل نهرو، نخست وزير وقت هند را در نخستين سفر رسمی اش به ايران همراهی کرد.

پس از پايان دوران سفارت دوساله اش در هند، مشاور وزير امورخارجه شد و سرانجام در سالهای دهه پنجاه خورشيدی پس از آنکه نامه ای در اعتراض به اعلام استقلال بحرين و پذيرش آن از جانب ايران نوشت، بازنشسته شد.

فريدون آدميت در زمان عضويت در هيئت نمايندگی ايران در سازمان ملل که بحرين تحت الحمايه بريتانيا قرارداشت، کتابی به زبان انگليسی درباره بحرين به روايت اسناد ديپلماتيک و حقوقی نوشته بود.

وی پس از بازنشستگی تمام وقت خود را صرف پژوهش و تأليف کرد.

پس از انقلاب، فريدون آدميت از جمله نويسندگانی بود که با صدور بيانيه ای ده ماده ای خواهان اجرای قانون اساسی، آزادی انتخابات، آزادی مطبوعات، آزادی زندانيان سياسی ورعايت اعلاميه حقوق بشر شدند که گفته می شود به همين دليل، حقوق بازنشستگی او از وزارت امورخارجه از سال ۱۳۵۹ قطع شد.

از: سايت فارسی بی بی سی

مصاحبه با خسرو شاکری درباره فريدون آدميت

ملاقات با فريدون آدميت از فرشاد قربان پور

همين طور مراجعه کنيد به:

مرکز پژوهش های ايرانشناختی

http://iranshenakht.blogspot..com