|
يبانيه ها | آرشيو پاسارگاد | آرشيو خبرها | مقالات | آرشيو هنر و ادبيات | آرشيو تاريخ زدايي | ديداري ـ شنيداري | | تماس | جستجو پيوند به صفحه اصلی
17 اسفند 1386 (2546 سال پاسارگارد) هفتم مارچ 2008************************* کميته نجات پاسارگاد هيچ گونه وابستگی مذهبی و سياسي ندارد
|
پرسش هايي از شخصيت های ادبي، فرهنگي، و اجتماعی درباره ميراث فرهنگی و طبيعی ايرانزمين
1ـ از نظر شما، کوشش برای حفظ و نگهداری میراث فرهنگی و تاریخی و میراث طبیعی یک سرزمین تا چه اندازه اهمیت دارد؟ ميراث فرهنگی تنها شاخصی است که ما را به گذشته های دور پيوند می دهد، همان پيوندی که به خصوص به ما ايرانی های دور از وطن نام و نشان می دهد و باتکيه به آن است که به مردمان سرزمين های ديگر در اطراف جهان و در هر کجا که زندگی می کنيم به بلندی قامت استوارش فخر می فروشيم و به درستی به آن مباهات می کنيم. کشور ما و فرهنگ عظيمش هويت ما و نشانه افتخاری است که در طول هزاره ها در ضمير پنهانی ما نشسته و به سبب آن احساس بزرگی و توانايي می کنيم. از دست دادن اين ميراث های گران بها و بی توجه بودن به ويرانی آن ها ما را به قومی ضعيف و ناتوان و سرانجام به مردمی بی نام و نشان و هويت به دنيا معرفی می نمايد
2.از آنجا که بخش بزرگی از میراث فرهنگی، تاریخی و طبیعی ما به شکلی عمدی و غیرعمدی در حال تخریب و ویرانی است، شما فکر می کنید چگونه باید با این فاجعه ی فرهنگی روبرو شد؟ در ساختار امروزی جوامع مردمان هر سرزمين به طور اعم و سازمان های مسئول مملکتی به طور اخص در مواردی که ويرانی رخ می دهد پاسخ گوی نسل های آينده هستند. و تا آنجا که به کشور ما مربوط می شود نمی توان قبول کرد که يک ايرانی باورمند به ارزش های ايرانی با آگاهی از اهميت فوق العاده اين ارزش های فرهنگی از حق طبيعی خود که حضور و اعتراض است خودداری کند. چگونه ممکن است ايرانی باشی و از ارزش های فرهنگی و ملی خود جانبداری نکنی، يا در نهايت چگونهن دولتی است که حضانت ارزش های ملی مملکتی را که به او سپرده شده زير پا می گذارد و با ويرانی آثار باستانی مملکت به خود و نسل های آينده خيانت می کند. به نظر من ما ايرانيان خارج از کشور بايد تمام مراجع حقوقی و بين المللی را در جريان برنامه های ويرانی ها قرار داده و از آن ها مدد بجوئيم و تاحدی که در توان مان است مردم درون کشور را تشويق به پايداری و مقاومت در برابر برنامه های تخريبی کنيم. و همين طور مردمانی که در مجاورت مناطق در حال ويرانی و جاهايي که در آينده در مخاطره اند زندگی می کنند بايد که از اهميت اين نوع کارهای فرهنگی آگاهی داشته باشند تا بتوانند از اقدامات خرابکارانه در حد توان خود جلوگيری کنند. و حداقل صدای اعتراض خود را به طور مرتب به گوش مسئولان برسانند.
3ـ آیا خود مایل هستید که در کوشش برای حفظ این آثار ملی و بشری ایران زمین توان و همت خود را به کار گیرید؟ بديهی است که از هر تلاش و کوششی که بتوان مانع لطمه زدن به ميراث طبيعی و فرهنگی سرزمين مان بشود کوتاهی نکرده و همواره با تمام هم خود برای همراهی و هم گامی کردن با ساير ياران آماده ام.
|
شمس رنجبر، آمريکا فعال فرهنگی وهنرمند نقاش
|