|
يبانيه ها | آرشيو پاسارگاد | آرشيو خبرها | مقالات | آرشيو هنر و ادبيات | آرشيو تاريخ زدايي | ديداري ـ شنيداري | | تماس | جستجو پيوند به صفحه اصلی
16 اسفند 1386 (2546 سال پاسارگارد) ششم مارچ *2008****************************** کميته نجات پاسارگاد هيچ گونه وابستگی مذهبی و سياسي ندارد
پرسش هايي از شخصيت های ادبي، فرهنگي، و اجتماعی درباره ميراث فرهنگی و طبيعی ايرانزمين
از نظر شما کوشش برای حفظ و نگاهداری ميراث فرهنگی و تاريخی و ميراث طبيعی يک سرزمين تا چه اندازه اهميت دارد؟ ـ نوع زندگی هر ملتی از رفتار و کردار، چگونگی برخورد، آداب و رسوم، شیوه زندگی، چگونگی استفاده از زبان گفتاری، غذا خوردن، لباس پوشیدن، همه و همه فرهنگ آن ملت را تشکیل می دهد. فرهنگ ملت ها تجلی خود را در شعر و ادبیات، هنر ، معماری و ساختمان سازی و چگونگی برخورد با طبیعت منعکس می کند. حفظ این ارزش ها و میراث، ما را در شناخت خود و پی بردن به هویت خود کمک می کند. بدون شناخت خود نمی توانیم به مسائل و مشکلات خود پاسخ دهیم . میراث فرهنگی ما میراث گذشته گان ماست. میراث هویت ماست. اهمیت و نگهداری به این میراث کمکی در جهت شناخت نسل های بعدی ست و کمکی برای آموزش آنها در بهتر ساختن خود وجامعه خود.است. میراث فرهنگی هر ملتی کاراکتر، شناسنامه و هویت ملی آن ملت است. از آنجا که بخش بزرگی از ميراث فرهنگي، تاريخی، و طبيعی ما به شکلی عمدی و غير عمدی در حال تخريب و ويرانی است شما فکر می کنيد چگونه بايد با اين فاجعه ی فرهنگی روبرو شد باید با ارگان های جهانی حافظ میراث فرهنگی ملل ارتباط گرفت و آنها را از این فاجعه که مدام در ایران رخ می دهد مطلع کرد. صدای ما باید آنقدر رسا باشد تا حتی گوش های ناشنوا را جلب کند. این صدا در صورتی رسا خواهد بود که همه این را به هر شکلی که دنیای امروز ارتباطات اجازه می دهد به گوش دولتمردان برسانیم. گرچه به نظر من آگاه کردن مردم در «اهمیت» حفظ و نگهداری میراث فرهنگی، خیلی موثر و کمک بزرگی برای نگهداری آنهاست. ملتی که به گذشته اش و هویت ملی اش اهمیت ندهد مطمئنا آینده اش هم برایش بی اهمیت خواهد بود. هویت فردی در دنیای مدرن امروز با یک برگ شناسنامه است ولی هویت اجتماعی و هویت ملی شناسنامه اش ادبیات جامعه؛ هنر؛ معماری و تاریخ و... آن جامعه است. زمانی که فرد فرد ما به این نکته آگاه باشند، طبیعتا خود مردم در نگهداری آنها می کوشند و این میراث کمتر ضربه خواهند دید. آيا شما مايل هستيد که در کوشش برای حفظ اين آثار ملی و بشری ايرانزمين توان و همت خود را به کار گيريد؟ بله با کمال میل و این یک وظیفه ملیست. اگر هر کدام از ما بخشی از وقت خود را به این امر مهم اختصاص بدهیم مطمئنا نتیجه ای خواهیم گرفت. باید از اروپاییان یاد بگیریم که اگر بنایی حتی صد سال عمر دارد چطور آنرا حفاظت می کنند و هر سال تمیز و تعمیر می کنند تا کاراکتر شهر و کاراکتر ملت و فرهنگ آن به فراموشی سپرده نشود و از بین نرود.
|
اختر قاسمی، آلمان عکاس و ژورناليست
|