کورش زعيم ـ چه پیوندی بین اندیشه کورش بزرگ، در منشور حقوق بشر او،

International Committee to Save

the Archeological Sites of Pasargad

امروز در مقایسه با فرهنگی که بر ما تحمیل شده، تصور که کورش فردی استثنایی و منحصر به فرد در تاریخ ایران بوده است. در صورتیکه اینجور نیست. کورش یک ایرانی راستین بود، زیرا در خانواده و جامعه ای ایرانی پرورش یافته و آموزش دیده بود. در آن زمان هزاران کورش در ایران وجود داشت که ما یکی از آنان را که بخت پادشاهی و جاودانگی یافتن در تاریخ را پیدا کرد می شناسیم. در آن زمان جامعه ایرانی کورش می پروراند. پدر او کورش بود، دوستانش کورش بودند، مربیانش کورش بودند، مادرش کورش بود، همسرش کورش و فرماندهانش کورش بودند.

ما صدها سال است که به علت تحمیل گفتار و کردار انیرانی، از آن فرهنگ زیبای آدم ساز درست اندیشی، راستگویی، گفتار و کردار نیک فاصله گرفته ایم و دیگر ایرانی راستین نیستیم. اینکه ما کورش را اینگونه گرامی می داریم، نشانگر آن خواست و آرزوی درونی ماست که دوباره ایرانی باشیم. در آن دوران یک رییس دولت هرگز دروغ نمی گفت، در این دوران هرگز راست نمی گوید. در آن دوران سردمدارن کشور نه تنها خزانه ملت را غارت نمی کردند، بلکه کشورهای بیگانه تسخیر شده را هم غارت نمی کردند؛ در این دوران نه تنها خزانه ملت را غارت می کنند، بلکه کشورهای بیگانه هم آن را غارت می کنند. در آن دوران هر مسئولی که دروغ می گفت یا به به مردم خشونت یا به حقوق مردم تجاور می کرد، بی درنگ از کار برکنار می شد؛ در این دوران ارتقای درجه می یابد. در آن دوران همه مردم فرهیخه جهان متمدن می خواستند از کشور خود بگریزند و در ایران زندگی کنند؛ در این زمان همه ایرانیان فرهیخه می خواهند از ایران بگریزند و در کشورهای دیگر زندگی کنند. در آن زمان حاکمیت ایران پیشاهنگ حقوق بشر و نوعدوستی بود؛ در این دوران حاکمیت ایران به تنها چیزی که تن در نمی دهد حقوق بشر و نوعدوستی است. در آن زمان همه مردم جهان متمدن ایران را دوست داشتند؛ در این زمان همه مردم جهان متمدن از ایران متنفرند. در آن زمان ملت ایران مرفه ترین مردم جهان بودند؛ در این زمان یکی از فقیرترین.

اکنون ما ایرانیان بخود آمده ایم، از خواب چند صدساله بیدار شده ایم، خود را در آینه دیده ایم و به وحشت افتاده ایم که این ما نیستیم. ما ایرانی هستیم، و می خواهیم دوباره ایرانی زندگی کنیم؛ و این خواهد شد.