|
|
|
شخصيت های هنری، ادبی و اجتماعی به پرسش کميته ی بين االمللی نجات پاسارگاد پاسخ می گويند: چه پیوندی بین اندیشه کورش بزرگ، در منشور حقوق بشر او، و اندیشه ایرانیان امروز می بینید؟ |
 |
بدری صفوی
جامعه شناس و فعال فرهنگی
دوهزار و پانصد سال پيش مردی از تبار و کنشی نيکو و بينشی روشنگرانه و رفتاری هم مانند پرندگان خو گرفته به آزادی با صدور فرمانی به جهان روحی تازه داد. سخن از کورش بزرگ است، به سادگی ستودن او ميسر نيست همه گان می دانند: فرمان کورش بزرگ بر روی گردونه ای سفالين در پايان قرن نوزدهم در بابل کشف شد.
وقتی در سال 1345 سازمان ملل متحد اعلاميه ای را به نام «اعلاميه حقوق بشر» به امضای همه ی کشورهای جهان رسانيد، ديگر همه ی مردمان فرهيخته جهان می دانستند که اولين نشانه های حقوق بشر در منشور کورش بزرگ است. و حيرت انگيز نبود که به زودی کپی اين فرمان در تالاری از تالارهای سازمان ملل به نمايشی هميشگی گذاشته شد.
اما بر خلاف تحقق خواسته های اعلاميه حقوق بشر و منشور کورش در بسياری از کشورهای جهان در کشوری که زادگاه کورش است، در اين صد و اندی سال که از کشف منشور او می گذرد و با همه تلاش هايي که فرهيختگان جامعه ما داشته اند تحقق مفاهيم آن سند آزادگی و عدالت خواهی امکان پذير نبوده و حتی گوشه هايي از آن هم نتوانسته بود که در بين اکثريت خاموش مردم را پيدا کند.
جای بسی شادمانی است که اکنون ايرانيان درون مرز و بيرون مرزهای ايران آگاه تر از هر زمانی خواستار پيوندشان با انديشه های کورش بزرگ و با خواست های حقوق بشری او شده اند. اين مردم در واقع می خواهند که واپس گرايي و جهل و جنون و سياهی را از سرزمين اهورايي ايران پاک کنند.
به راستی شکوهمند است وقتی می بينيم که اکنون جوانان سعی دارند که با روش و بينش کورش بزرگ پيوندی نيکو با جهان برقرار کنند، پيوندی سرسبز چون بهاران، پيوندی برای آزاد زيستن و سرفراز بودن در کنار همه ی مردمان جهان.
کميته بين المللی نجات پاسارگاد
