اگر به دور دست زندگی آدمی بنگریم جز چنگال هایش ابزار دفاع نداشت  در نتیجه قربانی حیوانات بزرگ و درنده می  شد . روز و روشنایی از قربانی شدن وی می کاست و به این معنا خود را وامدار روز و خورشید می  دانست و....

اما دسترسی به آتش گام نخستین زندگی بشر شد ، دسترسی به آتش نخستین و بزرگترین انقلاب زندگی بشر را رقم زد ، از آن گاه بود که از ابزار سنگی  نا تراشیده و تراشیده به ابزار فلزی دست یافت یعنی توانست دست به "  تولید  " بزند و از مرحله  ی گرد آوری خوراک گذر بکند و " کار " شکل بگیرد و طبقات اجتماعی بوجود بیایند....

تعبیرات مردمان از آتش ،استوره ها را رقم زد ، فردوسی   دسترسی یا به  تعبیری " کشف " آتش را به هوشنگ پیشدادی نسبت می دهد ، و در پی آن است که از آبادانی جهان به دست هوشنگ سخن به میان می آورد :

وزان پس جهان یک سر آباد کرد

همه روی گیتی پر از داد کرد

نخستین یکی گوهر آمد به چنگ

به " آتش " ز " آهن " جدا کرد سنگ

و.......

در استوره ی یونانی هم پرومته است که آتش را از آسمان می آورد و زندگی را طرحی دیگر می بخشد !

پس آتش به عنوان  عنصر تعین کننده در زندگی بشر نقش می یابد  تا آنجا که خورشید زمینش می نامند

در فرهنگ ایرانی دهم بهمن را روز دسترسی به آتش می نامند که به  شب چله هم نامورست چرا که از زایش مهر تا دهم بهمن چهل روز می شود ، از سویی تا نوروز پنجاه روز و پنجاه شب است که به این شکل نام واره ی سده هم  را آشکار می سازد .

به هرروی دسترسی به آتش راه تکامل زندگی بشر را رقم زد ..... و امروز در سرزمین ما این شب را به پاس انچه بشر را ارمغان داد  ارج می نهند و با افروختن آتش  یادمان کهن زندگی بشر را روشن نگه می دارند ....

 روشنایی همگان را بادا

بیست و نهم ژانویه دوهزار پانزده