نامه کورش زعیم به مهدی طائب در ارتباط با خوزستان -خوزستان بخشیدنی نیست

Save Pasargad Committee

نامه ی کورش زعیم به مهدی طائب در ارتباط با خوزستان

سخنان اخير شما درباره خوزستان و سوريه، وحشت به دل ايرانيان باشرف و ميهن پرست در ايران و برونمرز انداخت. اين اظهارات شما كه فرموديد "دشمن اگر بخواهد سوريه يا خوزستان را بگيرد، الويت با اين است كه ما سوريه را نگه داريم، و اينكه سوريه استان سي و پنجم براي ماست، يا اينكه اگر سوريه را نگه داريم، خوزستان را مي توانيم پس بگيريم، يكي از شگفت انگيزترين انديشه هاي راهبردي در تاريخ سياست خارجي كشورهاست.

نخست اينكه كشور سوريه يك كشور مستقل، عضو سازمان ملل و داراي ملتي با غرور ملي و پيشينه چند هزار ساله است. من تصور نمي كنيم كه ملت بزرگ سوريه از اينكه شما كشورشان را استاني از استانهاي جمهوري اسلامي بخوانيد شادمان شوند. برعكس اين سخنان تخم دشمني را در ذهن آنان خواهد كاشت، اگر كه هم اكنون با ما دشمن خوني نشده باشند.

دوم اينكه سوريه سرنوشت خود را دارد و اين سرنوشت در دست چندين كشور قدرتمند قرار گرفته كه جمهوري اسلامي را هم مي توان در آن زمره شمرد. آن كشورهاي قدرتمند ديگر، كه مجموعشان دهها بار از ما قدرتمندتر هستند، از شكست راهبردي خود در سوريه خوششان نمي آيد، ولي از شكست راهبردي جمهوري اسلامي شادمان مي شوند. آنها قصدشان همين است كه همه گناهان را متوجه جمهوري اسلامي كنند تا بتوانند گامهاي بعدي را آسان تر، و با مواضعي حق بجانب تر در برابر افكار عمومي جهان، بردارند. آيا هيچكدام از سياستمداران و ديپلمات هاي آنها را ديده يا شنيده ايد كه با چنين ادبياتي در ملاء عام سخن بگويند؟ حضرتعالي در سمت رييس قرارگاه راهبردي عمار مسئول اقدامات "راهبردي" شناخته مي شويد و سخنان شما دست كم گرفته نمي شود. سياستمداران كشورهاي موفق در جنگ سخت نرم سخن مي گويند، در صورتيكه حضرتعالي در جنگ نرم بسيار سخت سخن مي رانيد.

جنابعالي با اعلام علني برنامه تشكيل بسیج سوریه با 60 هزار حزب‌اللهی و تحويل گرفتن جنگ کف خیابان‌ها از ارتش سوريه، عملا كشتار بيش از 70 هزار نفر در سوريه را به گردن ايران انداختيد. اين دقيقا اعترافي است كه دشمنان جهاني ما مي خواستند از دهان ما بشنوند.

سوم اينكه اگر خوزستان را از دست بدهيم، هرگز نخواهيم توانست آن را پس بگيريم، زيرا دشمنان ما شرايطي را بوجود خواهند آورد كه طبق قانونهاي بين المللي دست ما از آن منطقه كوتاه شود. اگر براي بازپس گيري آن حمله كنيم، مواجه با نيروهاي بين المللي از جمله ناتو خواهيم شد. من ترجيح مي دهم وارد جزئيات نشوم، حضرتعالي مي توانيد از مشاوران آگاه خود استفسار كنيد. از سوي ديگر، با رفتن خوزستان، درآمد كشور از نفت از دست خواهد رفت و شما ديگر توان كمك به سوريه را نخواهيد داشت. البته براي ملت خودمان از دست دادن اين درآمد تفاوتي نخواهد كرد. مدتهاست كه از بهره اين درآمد محروم هستند.

تاكيد شما بر عدم وجود تهديد منطقه اي براي ايران، با نام بردن از افغانستان و پاكستان و عراق، از يك "قرارگاه راهبردي" نيز شگفت انگيز بود. ما دشمنان ثروتمند و تا دندان مسلح در جنوب خود داريم كه چيزي بجز درهم شكستن ايران را در سر ندارند. اگر خودشان جرات حمله نداشته باشند، بزرگترين پايگاه دريايي و هوايي تاريخ بشريت در دويست كيلومتري ماست و دستكم پنج كشور مقتدر در نزديك مرزهاي ما حضور و آمادگي جنگي دارند. پيرامون ما هيچ كشوري دوست ما نيست و همه با رغبت به دشمنان ما كمك خواهد كرد.

جناب حجت الاسلام طائب، با توجه به موقعيت قدرتمندي كه در گذشته داشته و اكنون داريد، من مي دانم كه طرف شدن با شما كار بسيار بسيار خطرناكي است؛ ولي من ميهنم را بيش از اين ملاحظات دوست دارم، و اگر شما بخواهيد خوزستان من را با سوريه معاوضه كنيد من با شما سر جنگ خواهم داشت.