تخت جمشید در سال 330 پیش از میلاد به دست اسکندر به آتش کشیده شد اما همچنان سنگ نبشته ها و ده ها هزار  لوح بازمانده از  این بنای همچنان زیبا و با شکوه توانسته که اطلاعات مهمی در ارتباط با تاریخ و فرهنگ آن دوره از تاریخ بشری در اختیار  پژوهشگران و باستانشناسان جهان بگذارد.

متاسفانه از پس از انقلاب و به خصوص در هفت هشت سال گذشته این گنجینه تاریخی عنوان این که «متعلق به شاهان بوده» مورد بی توجهی های عمدی و غیر عمدی قرار گرفته و کار به جایی رسیده که اکنون در آستانه ی ویرانی کامل است.

در واقع یک بار دیگر کاری را که اسکندر در تخت جمشید انجام داد، این بار به شکلی دیگر دارد بر سر بازمانده های این بنای مهم و با ارزش می آید. بنایی که هم یادگار اولین جایگاه جشن های نوروزی ما است، هم به عنوان اثری فرهنگی تاریخی در فهرست میراث ملی ما ثبت شده، و هم به عنوان میراثی جهانی در فهرست میراث جهانی یونسکو شناخته شده است.

لطفا توجه کنید به یادداشت و عکس های زیر (1) که نشان می دهد  برخلاف گفته های روسای سازمان میراث فرهنگی و وابستگان به آن ها که مدام گفته اند و می گویند:«همه چیز در امن و امان است و سلامت» بر سر میراث های ملی و بشری ما چه دارد می آید. این عکس ها و گفته های مخالفین این دولت و یا منتقدین و معترضین به  سازمان میراث فرهنگی نیست بلکه سندی روشن و گویاست که در سایت دولتی ایسنا منتشر شده است.

ضمنا لطفا به تفاوت تخت جمشید در اوایل انقلاب و اکنون نیز در عکس هایی که چند سال پیش از تخت جمشید گرفته شده نیز توجه کنید.(2)