خانه نصیرالدوله در دو طبقه ساخته شده و شامل قسمت‌های مختلفی نظیر شاه نشین، کالسکه خانه و ساختمان اصلی است.

این خانه که دارای مالکیت شخصی است به لحاظ ساختار معماری و عناصر تزئینی جز کاملترین خانه‌های تاریخی تهران محسوب می‌شود، چون تنها خانه ای است که در کنار معماری فوق العاده آن دارای همه الحاقات یک خانه سنتی ایرانی است.

خانه نصیرالدوله با دو هزار متر مربع مساحت باقی مانده بنایی به جامانده از دوره فتحعلی شاه قاجار است که سازمان میراث فرهنگی و گردشگری استان تهران به اشتباه آن را به جای خانه مرحوم مدرس خرید و سپس به ارزش تاریخی آن پی برد.

این خانه حدود 20 سال زباله دانی ساکنان خیابان مدرس بوده است، به گونه ای که در نخستین روزهای مرمت بنا، حدود 400 تن خاک که از تخریب بنا و زباله های مردم در آن انباشته شده بود، از این خانه تاریخی خارج شده بود و در سال 87 نیز کالسکه خانه این اثر تاریخی از محل اعتبارات استانی و زیر نظر سازمان میراث فرهنگی مرمت شد اما اکنون سقف قسمت کالسکه روی آن که به اصطبل زیبایی منتهی می شود، در حال تخریب است.

همچنین این خانه با دو پلاک ثبتی در سالهای 82 و 83 به نام خانه و تالار آینه ثبت شده است. اما عملیات مرمت این خانه به دلیل نبود بودجه کافی، نیمه کاره رها شد.