|
خدایا فرشتگان نجات را به نیروگاه فوکوشیما
بفرست!
درس هایی که از رنج مردم ژاپن
نمی گیریم!
از: مرضیه ناظری
« زنم بصورت مشتي استخوان سوخته سفيد درآمده بود...در ويرانه هاي
خانه ام همه را جمع كردم. همه آنها روي هم به اندازه يك بسته
كوچك پستي وزن نداشت»
این بخشی از خاطرات دكتر ناگاي ساكن ناكازاكي است .خودش
چند روز بعد از نوشتن اين مطالب در اثر عوارض تشعشعات راديو
اكتيو حاصل از بمباران اتمی درگذشت.
مجبوریم بپذیریم که آدم های پودر شده، چهره های ناقص الخلقه، جهش
های ژنتیکی، آلودگی آب، خاک، گیاه، بیماری های متعدد و مرگ
جانداران بخشی از واقعیتی به نام انرژی هسته ای ست که معمولا
نامش را در کنار ردیفی از فواید ذکر می کنیم.
هر از چند گاهی یادمان می رود آن چه به عنوان تکنولوژی به جهان
هدیه کرده ایم، گاهی به ضرر خودمان و همسایه های زیستمندمان در
تنها کره ی قابل حیاتی که می شناسیم عمل کرده است. یادمان می رود
چه طور یک اشتباه کوچک در ابرسازه های تکنولوژیکی که به نام
خودمان به این سیاره اضافه کرده ایم، چه فاجعه های غیرقابل
جبرانی به بار آورده است.
حادثه ی چرنوبیل را فراموش می کنیم که شمار قربانیانش تا پایان
روز اول حادثه به 132 نفر رسید و تا 4 سال بعد، سرطان تیرویید را
به 4 هزار کودکی که در معرض اشعه قرار گرفته بودند هدیه داد و در
نهایت 5 میلیون انسان را دچار آسیب جدی کرد.
حادثه ی تری مایل آیلند را فراموش می کنیم که وقتی در 28 مارس
1979 در نیروگاه هسته ای در نزدیکی هریس برگ پنسیلوانیا در
آمریکا رخ داد، مسوولان اداره بهداشت این ایالت تازه فهمیدند حتی
یک کتاب مربوط به پزشکی پرتوی در اختیار ندارند!
و به احتمال بسیار زیاد ظرف چند روز آینده فراموش می کنیم ژاپن-
کشوری که پنجمین بودجه دفاعی جهان را دارد و چهارمین کشور
صادرکننده در جهان است و تولید ناخالص ملی اش 40 برابر ایران
است- چه طور در برابر طبیعت زانو زده است و چه طور دنیا را
واداشته که برای نجات دومین غول اقتصادی جهان بعد از آمریکا دست
به دامان فرشته ها شوند.
خدایا
فوری فرشتگان نجات را به نیروگاه فوکوشیما بفرست
در تمام چرخه ی هسته ای، از معدنکاوی و استخراج اورانیوم تا
فرآوری دوباره ی سوخت هسته ای مصرف شده، تعطیلی نیروگاه ها و دفع
ضایعات رادیواکتیو، ما با ورود مقادیر متفاوتی پرتو به محیط زیست
و ایجاد آلودگی های زیست محیطی رو به رو هستیم. فرآوری اورانیوم،
ضایعات پرتوزا تولید می کنند، استخراج اورانیوم از معادن با
آلودگی محیط زیست همراه هست، از کار انداختن یا مدرن ساختن یک
نیروگاه هسته ای که عمر محدودی بین 20 تا 30 سال دارد بخش مهمی
از چرخه ی اورانیوم است که ما اطلاعات و تجربه ی اندکی از
آلودگی های زیست محیطی که به دنبال آن می آید داریم.
در حقیقت هر نيروگاه اتمي يك بمب اتمي است كه به كمك ميله هاي
مهاركننده و کاهش دماي دروني به وسيله مواد خنك كننده مثل آب و
گاز، تحت كنترل درآمده است. با تولد هر یک از این بمب ها، احتمال
آلودگی های ریست محیطی و احتمال بروز یک حادثه ی هسته ای افزایش
می یابد.
با
این حال ما هر دفعه که به فراخوان دولت
به خیابان ها می ریزیم و برخورداری
از حق مسلم مان را به رخ دنیا می کشیم،
یادمان می رود از دولت مردانمان
بپرسیم برای برخورد با حوادث هسته ای هیچ
آمادگی داریم؟! آیا نیروگاه ها و
تاسیسات هسته ای ما مطابق با اصول زیست
محیطی مستقر شده اند، عملکردشان
مطابق با اصول زیست محیطی است و ضایعات
را مطابق با اصول زیست محیطی مدیریت
می کنند؟
مردم ژاپن خیلی شادتر و پولدارتر و مرفه تر از ما ایرانی ها
مشغول زندگی بودند و حالا فقط سه قدم تا فاجعه ای در حد چرنوبیل
فاصله دارند. میزان رادیو اکتیو منتشر شده از رآکتورهای نیروگاه
هسته ای شان به 400 برابر استاندارد رسیده و تا شعاع 30 کیلومتری
نیروگاه هایشان به دلیل قرار گرفتن در شعاع بحران از سکنه خالی
شده است.
رنج مردم ژاپن تلنگری است برای همه ی آنها که فکر می کنند راه
حل مشکلات کشورها، تامین سوخت های ارزان و با کیفیت هم چون سوخت
های فسیلی و انرژی هسته ایست که خود نیازمند صنعتی شدن هر چه
بیشتر است. در برابر چنین تلنگر سنگینی ،
آلمان نیروگاه های اتمی خود را تعطیل می کند و
ما همچنان مصرانه بر طبل حماقت خود می کوبیم!
ساداکو- یکی از بی شمار قربانیان حادثه ی اتمی هیروشیما- روی
درناهایش می نوشت:
.
"صلح" این پیام همه ی آدم های بی گناهی ست که به خاطر حماقت
دولتهایشان، زیاده خواهی سایر آدم ها و به هر دلیلی قربانی
حوادث هسته ای شده اندمن
«صلح» را روی بال تو می‌نویسم تا تو به همه جهان پرواز کنی.
چرا باید این رنج و درد را برای خودمان به ارمغان بیاوریم در
حالی که طبیعت در نهایت مهربانی دست سخاوتش را به سمت ما دراز
کرده است؟ وقتی می دانیم که می توانیم راه هایی را برای تامین
انرژی موردنیازمان انتخاب کنیم که مبتنی بر تجدید شوندگی، قابلیت
انعطاف و سازگاری با محیط زیست است.
مردم ایران مشتاق این نیستند که نیروگاه های بزرگ باعظمتی داشته
باشند که نام هسته ای را یدک می کشند، آنها فقط خانه های راحت،
نورکافی، غذا، سلامتی و انرژی می خواهند و این را می توان با
شیوه های پاک تر و کم خطرتری به همه ی آنها هدیه داد.
در همین رابطه و به همین قلم:
علامت سوالی در
برابر این حق مسلم!
www.savepasargad.com
کمیته بین المللی نجات پاسارگاد
|
