|
سال 1390 خورشیدی ـ 2550
پاسارگادی خجسته باد
پیام های
تبریک و مطالب نوروزی
از سوی برخی
از هنرمندان، نویسندگان و شخصیت های اجتماعی سرزمین مان
فرهنگ نوروز
از: مهندس یاغش کاظمی
عضو هیأت علمی ِ گروه ِ هنر و
معماری دانشگاه آزاد رامسر
دوستان در "کمیته
بین المللی نجات پاسارگاد" سالِ جدید را سالِ "خردمداری
فرهنگی" نام گذارده اند؛ نامگذاری ِ ظریفی است که ذهن را
درگیر ِ مفاهیمِ "خرد" و "فرهنگ" می کند. خجسته و
فرخنده باشد این سال بر همه ی ایرانیان!
حقیقتی است که اگر
"خردمداری ِ فرهنگی" در یک دستگاهِ سیاسی حاکم شود، موجبات ِ
آبادانی ِ سرزمینی را فراهم می آورد.
قومی به بدویت ِ
ایلیاتی ِ "مغول" نبوده است که خاکِ "ایران" را آماج ِ تُرکتازی
ِ خود کرده باشد. ولی شاهزادگانِ همین قوم، کمی که با "فرهنگ
ایرانی" دمخور شدند، در اعتلای ِ "خرد" و "فرهنگ"
کوشیدند.
تاریخ گواه است که
نوادگانِ "تیمور" متأثر از فرهنگِ ایرانی، روشی دیگرگون در پیش
گرفتند؛
"الغ بیگ" رصدخانه و
مدرسه ی مشهور ِ "سمرقند" را ساخت که مدرّسانش "غیاث الدین جمشید
کاشانی" و "قاضی زاده ی رومی"ها بودند و به یاری ِ آنها توانست
زیج ِ تازه ای تدوین کند. برادرش "بایسنقر میرزا" نیز در
کتابدوستی و تشویق و حمایت اهل علم و هنر شهرتی فوق العاده یافت،
و همین بَس که یکی از زیباترین و نفیس ترین مجلدات شاهنامه به
امر او پرداخته شد.
"سلطان حسین بایقرا"
از دیگر نوادگان ِ "تیمور" نیز "هرات" ِ عهدِ حکومتش را جایگاهِ
امثالِ "امیر علی شیر نوایی" و "عبدالرحمن جامی" ها کرده بود و
در بزرگداشتِ "فرهنگ" و "خرد" می کوشید.
ارزش ِ نامگذاری ِ
سالی به نام ِ "خردمداری فرهنگی" در همین اشاراتِ فوق
نهفته است. ایران کشوری است که بارها جولانگاهِ زمامدارانِ بی
خرد بوده و گویی عادت شده است که بخاطر حافظه ی ضعیف ِ تاریخی،
ایرانیان هر از گاهی آزموده ها را از نو بیازماید و مجالِ ظهور ِ
بدویتِ زمامدارانِ از گردِ راه رسیده ای دهند که زمان بسیار می
خواهند تا جذب ِ فرهنگِ والایِ سرزمینی اش شوند. امید که این
نامگذاری و تلاش های ارجمندِ ایراندوستان، زمینه ی استقرار ِ
"خردمداری فرهنگی" را در کشور ِ عزیزمان فراهم آورد! نگارنده
به نیّتِ هدیه ی نوروزی و مرتبط با بحث، مقاله ی ارزنده ای از
خامه ی دوستِ هنرمند جناب آقایِ "بهنام مهرابی" تقدیم می دارد.
این مقاله توسط انجمن علمی دانشکده ی مرمت دانشگاه هنر اصفهان،
جهت معرفی در اختیار نگارنده قرار گرفته است:
"شاهنامه ی بایسنقری، شاهکار تاریخ نگارگری ایران"
http://s1.picofile.com/file/6453777662/shahnama.pdf.html
تصاویر بالا: نمایِ یکی از ایوانهایِ مدرسه ی "الغ بیگ" در
سمرقند که تندیسِ او و مدرّسان را در آن جای داده اند
نمایِ یکی از میادینِ شهرِ سمرقند که تندیسِ "امیر علی شیر
نوایی" و "عبدالرحمن جامی" را در آن نصب کرده اند
عکس
ها از
یاغش کاظمی
www.savepasargad.com
کمیته بین المللی نجات پاسارگاد
|
