|
سال 1390 خورشیدی ـ 2550
پاسارگادی خجسته باد
پیام های
تبریک و مطالب نوروزی
از سوی برخی
از هنرمندان، نویسندگان و شخصیت های اجتماعی سرزمین مان
سخن نوروزی من
از: پیام جهانگیری
نویسنده و عکاس
در پایان دهه‌ی هشتاد شمسی و آغاز دهه‌ای جدید قرار داریم؛
تحولات سیاسی- اجتماعی ایران در دهه‌ی هشتادِ شمسی، بی‌شباهت به
تحولات برخی کشورهای اروپای شرقی و جوامع سوسیالیستی ِ شوروی در
دهه‌ی هشتادِ صده‌ی بیستم میلادی نبود و آغاز دهه‌ی نودِ شمسیِ
منطقه‌ی ما از جهاتی و تا حد بسیار به آغاز دهه‌ی نود میلادی در
آن صده شباهت دارد
منطقه‌ی ما در آستانه‌ی یک گفتمان و نظم نوین قرار دارد؛ نظمی که
جوهر اصلی ِ آن برابری و آزادی شهروندان است؛ و این دو مورد،
جـوهر مدرنیته‌ی سیاسی‌اند.
گفتمـانی که
نویدِ این را می‌دهد که عصر اقتدارگرایی، انحصارطلبی،
تمامیت‌خواهی، حذف‌اندیشی، خودکامگی و یکه‌سالاریِ
دولت‌ها به پایان رسیده
باشد.
منطقه‌ی ما امروز آکنده از عطر خوش دموکراسی‌خواهی‌ست. رایحه‌ای
که فاقد نامطبوعی‌های بنیادگرایی‌های ایدئولوژیک است
خـــروش ِ کنــونـــی ِ منطقه، خـــروش شهروندان ِ درجــه دو
است؛ شهروندانی که علیرغم شایستگی‌ها و صلاحیت‌های والایشان، در
گفتمان حکومت‌ها یا جایی نداشته‌اند و یا در حاشیه بوده‌اند.
به بیان دیگر، اغیار
گفتمان‌های حاکم به لطف ابزار فن‌آورانه‌ی مدرن، امروز به شکل
مجازی و حقیقی به یکدیگر نزدیک‌تر شده و فشارها، دردها، تبعیض‌ها
و تظلم‌های خویش را بهتر به گوش یکدیگر می‌رسانند
مردمی که این روزها در خیابان‌های خاورمیانه و شمال آفریقا به
منظـــور اعتـــراض به حکـــومت‌هـای استــبــدادی‌شـان فرصت
بروز نـارضایتی خود را پیدا کـرده‌اند و در عـین سـرکـوبِ شدیـد
بـه میـدان آمده‌اند برای بـازپس‌گیـری ِ «حق زیست اجتماعی»
خـویش که توسط حکومت‌های خودکامه از آنها گرفته شده
خروشیده‌اند؛ و این آغاز یک حیات نوین است.
از سوی دیگر، «مشروعیت‌های سنتی و کاریزمایی»، در حال فرو
ریختن‌اند. حکومت‌ها هیچ راه گریزی ندارند مگر آنکه مشروعیت خویش
را بر پایه‌ی نوع عقلانی- قانونی‌ای قرار دهند که فاقد هر نوع
تبعیض و تمـایز باشد و تنها این شکل از مشروعیت است که به عدالت
و صواب نزدیک‌تر است؛ چرا که
گـزاره‌ی بنیــادین عدالت، «حقـوق برابر شهـرونـدی‌ست».
گفتمـان‌های سیـاسی ِ حکـومـت‌هـای منطقه که جــوهر وجـودی ِ
همه‌ی آنها «پـاتریمونیالیـسم سنتی»ست، و این گفتمان بر پایه‌ی
نابرابری انسان‌ها و در نتیجه حق حاکمیتِ بعضی بر بعضی دیگر
استوار است، ناکارآمدی ِ خود را در توجیه نسل جدید نشان داده و
به پایان راه چند هزارساله‌ی خود رسیده‌اند. نسل جدیدِ خاورمیانه
متأثر از گفتمان مدنی‌خواهی ِ مدرن و منطق دمـوکراسی‌ست.
این
نسل آمده تا با شعار «زنـده‌بـاد مخـالف من»، شکوهمندانه پایانی
باشد بر نسلی که شعار «مرگ بر مخالف من» سر می
دهد.
و اما حاکمینی که به «حقوق مشروع شهروندان» - حقوق مشروع نه به
معنای شرعی، بلکه به معنای ذاتی ِ نوع بشرـ،
پاسخی ناشایست و ناپسند همچون حبس، حصر، باتوم، گازاشک‌آور و
گلوله می‌دهند باید بدانند که ملت‌ها از تحقیر توسط حاکمین
خسته‌اند و از همین روی به خروش آمده‌اند و نه تنها بدترین نوع
تحقیر ِ ملت
«سرکوب آنهاست» - امری که در دوران استعمار هم با آن همه بدنامی،
استعمارگران بر سر ملت‌ها نیاوردند-، بلکه اساساً دوره‌ی کارآمدی
ِ این اشکال سخیفِ ارعاب گذشته است.
باری، سالی دگر را پشت سر گذاردیم. سالی با همه‌ی شادی‌ها و
تلخی‌ها، امیدها و یأس‌ها، رسیدن‌ها و انتظارها
بیاییم طلوع زیبای دگربار‌ه‌ی بهارِ سبز را:
با یاد عزیزانی آغاز کنیم که در سال گذشته پیمانه‌ی عمرشان پر شد
و از کنارمان رفتند؛
با یاد خانواده‌ها و کودکانی که با دست خالی و سفره‌ای تهی سال
گذشته را به سر آوردند؛
با یاد آزادی‌خواهانی که در سال پیش و سال‌های پیشتر در کشورمان
و کشورهای دیگر بر اثر خشونت‌ورزی جانشان را از دست دادند؛
با یاد انسان‌های شریفی که برای اعتقادات، باور و نوشته‌هایشان
در حبس، حصر و بندند و روزهای سختی را پشت سر می‌گذارند؛
با یاد ملت سخت‌کوش و بزرگ ژاپن که این روزها سخت‌ترین روزهای
تاریخ ِ پرافتخار خود را سپری می‌کنند؛
و با یاد دردهای مشترکِ فراوانی که همه‌مان از آنها در رنجیم.
با یاد همه‌ی این‌ها، و البته با اندیشه‌ی امیدِ به فردایی پر از
صلح و دوستی، صفا و یکرنگی، تندرستی و شادکامی، آزادی و برابری،
کاهش درد و رنج بشریت و هر موجود زنده‌ی دیگری، و ترویج اخلاق در
جامعه و فراموش نکردن این نکته که
اوجبِ واجبات رعایت اصول اخلاقیات و انسانیت است و بس، و هر
اوجبِ دیگری دست‌آوردی جز زوال اخلاقی ِ جامعه و حکومت ندارد
سال نو را آغاز می‌کنیم؛
با هم به استقبال بهار می‌رویم.
ای
مـرغ گـرفتـار بمـانی و ببینــی آن روز مبارک که در عالم
قفسی نیست
www.savepasargad.com
کمیته بین المللی نجات پاسارگاد
|
