|
موج تازه ی ضد فرهنگ و تاریخ
ایران با شایعات جعلی
سخنانِ نسنجیده و پاسخ هایِ
سنجیده
ت
از: مهندس یاغش کاظمی
کارشناس ارشد مرمت
و احیای بناهای تاریخی
نگارنده ی "از این اَوستا" را
باز عزم بر این شد تا کلام و سخنی نسنجیده را به پیمانه ی نقد،
وزن کشد: سخنی با عنوانِ «تاریخ سازی جریان انحرافی از
موضوعی انحرافی به نام تخت جمشید» که توسط آقایِ "فضل الله
موحد" در
پایگاهِ تحلیلیِ تبیینی "برهان"
منتشر شده است.
آقای ِ "موحد" به زعم خود تلاش نموده «با استدلال‌های
کافی» نشان دهد «که چگونه متخصصان تاریخی ارسال شده از
طرف دانشگاه‌های غرب (دانشگاه شیکاگو) با
جعل و دروغ درباره‌ی تاریخ پیش از اسلام
ایران و دست کاری و فریب در ابنیه‌ی تخت
جمشید و ساختن داستان‌های خیالی درباره‌ی
آن زمینه‌های فریب قسمتی از جامعه را
فراهم آورده‌اند تا با استفاده از آن
زمینه‌های تفرقه افکنی بین مردم مسلمان
ایران و سایر مسلمین منطقه را فراهم کنند.»!؟
یکی از کهن ترین و دقیق ترین گراورهایی که از محوطه ی "تخت
جمشید" بین 8 نوامبر 1704 و 23 ژانویه ی 1705 میلادی بدست
"کورنلیس دو بروین" ، نقاش و سیاح هلندی، کشیده شده است و وضعیت
بنا را بسیار پیشتر از اقدامات مرمتی "مؤسسه ی شرقی دانشگاه
شیکاگو" نشان میدهد.
مأخذ:
http://odur.let.rug.nl/~drijvers/research/persepol.htm
تأکیدِ نخستِ ایشان بر وجودِ یک زیگوراتِ
عیلامی در محل "تخت جمشید" است که از قصد به دستِ متخصصین ِ
(مؤسسه ی شرقی) دانشگاهِ شیکاگو تخریب شده است!؟ آقایِ "موحد"
برای اثباتِ ادعایِ خود به سراغ ِ عکسی رفته که همین دانشگاه در
وب سایتِ رسمی
ِ خود با زیرنویس ِ روشن منتشر ساخته است؛ زیرنویسی که توضیح ِ
دیوارهای ِ خشتی ِ "خزانه"ی تختِ جمشید و "حرمسرای" مرمت
شده در پس زمینه است.
تصویر 1 : دیوارهای ِ خشتی ِ "خزانه"ی تختِ جمشید ... (سال ۱۹۳۵
میلادی)
مأخذ:
مؤسسه شرق شناسی دانشگاه شیکاگو
آقای "موحد" ولی در توضیح این تصویر فرموده اند:
«چنان‌که
به وضوح مشخص است در حفاری‌های دانشگاه
شیکاگو یک بنای عظیم خشت و گلی نمایان شده است که نشان میدهد
این محوطه یک بنای عیلامی است که پیش از آغاز به کار ساخت قسمتهای
سنگی، قرن‌ها فعال بوده و در زیگورات آن
فعالیت‌های مذهبی انجام می‌شده
است.»
نگارنده در پاسخ از ایشان می خواهد که قدم رنجه فرمایند و به
"تخت جمشید" بروند تا از نزدیک ببینند که این دیوارهایِ خشتی،
کوتاه شده اند (و نه محو) و هدف از اینکار همانطور که در اجرای ِ
کاهگل ِ رویه ی دیوارها دیده می شود، حفظِ پلانِ کلی ِ اثر بوده
است. توضیح اینکه: دیوارهای خشتی ِ مزبور را از دل ِ خاک بیرون
کشیده اند (سال 1935 م. گروه کاوش به سرپرستی "اریک ف.
اشمیت")، بعد دیده اند که هزینه ی مرمتی و راهکار لازم برای
حفظ آنها را ندارند، پس یا باید به حال خود رهایشان میکردند، یا
دوباره دفن میکردند، و یا این شیوه ی ضربتی و قاطع ِ اجرا شده را
در پیش میگرفتند! و البته این شیوه ی مرمتی (در دهه ی 1930
میلادی) امروزه موردِ تأیید نمی باشد. حالا "زیگورات" در کجایِ
این دیوارهایِ پیرامونی ست؟!
تصاویر 2 و 3 : وضعیتِ فعلی دیوارهای "خزانه"ی تخت جمشید، پس از
کوتاه سازی (مرمتِ اشتباه) دیوارهایِ خشتی و پوشاندنِ رویه ی
دیوارها با اندودِ کاهگل
مأخذ عکس:
Irania Vista Ara
آقای "موحد" سپس یکسری عکس و البته گزارش "سازمان نظام
مهندسی ساختمان استان تهران" را آورده اند که دلالت بر تراش
ِ کامل نخوردنِ برخی از نقوش و کامل نبودن ِ سایت پلانِ اثر
دارد، و با تأکید بر تصویر سربازی که تراش ریش اش کامل نشده چنین
نتیجه گرفته اند که «آیا این بنا با نواقصی این چنینی به مدت
200 سال محل برگزاری جشن‌ها بوده است؟»
نگارنده در پاسخ
میگوید که ایشان از «لا
اله الا اللّه»
فقط "لا اله"
را گفته اند!؟ تصویری -به مثال مشت نمونه ی خروار- از مرمّتهایِ
دقیقِ هخامنشیان در نمای ِ پلکان ِ شرقیِ "آپادنا" طی زمان بهره
برداریِ اثر ارائه میشود، که نشان میدهد چگونه بخش فرسوده و نقش
ِ تحلیل رفته ی سنگی را از جای خود خارج کرده و اثر را با
جاگذاریِ هنرمندانه ی قطعه سنگِ نو مرمّت کرده اند.
تصویر 4 :
نمونه ی مرمّتهایِ دقیقِ هخامنشیان در نمای ِ پلکان ِ شرقیِ
"آپادنا" طی زمان بهره برداری از اثر ، که نشان میدهد چگونه بخش
فرسوده و نقش ِ تحلیل رفته ی سنگی را از جای خود خارج کرده و اثر
را با جاگذاریِ هنرمندانه ی قطعه سنگِ نو مرمّت کرده اند.
مأخذ عکس: گزارشهای ِ "جوزپه تیلیا"
تصویر 4-1 :
برشهایِ دقیقِ مرمتگران ِ عهدِ هخامنشی در بخشهای ِ فرسوده ی
نمای ِ پلکان ِ شرقیِ "آپادنا" در زمان بهره برداری از اثر ، که
نشان میدهد چگونه بخش فرسوده و نقش ِ تحلیل رفته ی سنگی را از
جای خود خارج میکردند تا اثر را با جاگذاریِ هنرمندانه ی قطعه
سنگِ نو مرمّت کنند.
مأخذ عکس: گزارشهای ِ "جوزپه تیلیا"
آقای "موحد" با قرار دادن دو تصویر زیر و توضیحاتِ ذیلشان :
«شال
ستون سالم! و احتمالاً نوساز با ستون تراش نخورده و یک پایه‌ی
ستون با آسیب‌های زمانه ترکیبی جعلی و
مضحک را نشان می‌دهند.»
«دانشگاه
شیکاگو در تفسیرات صد ستون، اشاره‌ای به
این اسفنکس نکرده و مجموعه‌ی مضحک و سرهم
بندی شده‌ی زیر را در جای آن قرار داده‌اند.
این
کوبیسم! عجیب الخلقه به جای گاو مزبور کاشته شده است تا هویت
بابلی آن مخفی شود و جاعلان بتوانند برای کوروش و داریوش که هرگز
در تخت جمشید نبوده‌اند، قصه‌های
هزار و یک شب بسازند.»!؟
بی
اطلاعی خود از قوانین و اصول ِ مرمّتی ِ پذیرفته شده ی جهانی را
گواهی کرده اند. نگارنده پاسخگویی به این "ناآگاهی" را با دعوتِ
ایشان به عذرخواهی ِ رسمی از متخصّصینی که بدانها تاخته است
همراه میکند.
کار مرمتی ِ انجام شده در این راستا، نه توسط ِ یهودیانِ
"دانشگاهِ شیکاگو"!؟ در دهه ی 1930 میلادی، بلکه توسطِ
مرمتگرانِ "مؤسسه ی ایتالیایی خاور میانه و خاور دور"
(ایزمئو) در دهه ی 1960 میلادی به انجام رسید؛ مجموعه
اقداماتِ مرمتی که از آن تعبیر به "آناستیلوز" میشود. توضیحاتِ
ماده ی 4 قطعنامه ی جهانی مرمّت ابنیه ی تاریخی (مصوّب آتن -
1931 میلادی):
«"آناستیلوز" به معنی ِ قرار دادن مجدد تکه ها و یا عناصر بدست
آمده از بناست. در جریان ِ ترکیب یا نصب مجدد عناصر ساختمانی ِ
قسمتهای تخریب شده (عناصری که اغلب میتوانند در بناهای دیگر نیز
به کار رفته باشند)، گاهی اتفاق می افتد که بین چند عنصر
ساختمانی، فقدان یک بخش به چشم می آید. در اینصورت مرمتگر برای
بازسازی ِ کلی و سرپا کردن اثر، به ساختن ِ آن اقدام می ورزد.
امّا باید اینکار (بازسازی بخش مفقوده) را طوری انجام دهد که
بیننده بتواند با یک نگاهِ ابتدایی، قسمتهای نو را از کهنه تشخیص
و تمییز دهد. به عبارتی اگر عضوی به بنا اضافه میشود با مصالح و
شیوه ی مشخصی اینکار عملی گردد تا از قسمتِ اصیل تفکیک شود.»
تصویر 5 : ترمیم
ِ یک ستون به شیوه ی "آناستیلوز" (ترکیب سنگهایِ اصیل با سنگهای
ِ مرمتی ِ نو جهت کامل کردن ِ هیئت و برافراشتن ستون) توسط
مرمتگران ِ "ایزمئو" در تختِ جمشید
مأخذ عکس: گزارشهای ِ "جوزپه تیلیا"
تصویر 6 :
تلاش مرمتگران ِ "ایزمئو" برای برافراشتن گاو غول پیکر ِ سنگی در
رواق ِ تالار صد ستون ِ تختِ جمشید
مأخذ عکس: گزارشهای ِ "جوزپه تیلیا"
و
این کلام ِ حکیم فردوسی که:
بزرگش نخوانند
اهل خرد/ که نام بزرگان به زشتی برد
www.savepasargad.com
کمیته بین المللی نجات پاسارگاد
|
