سده، یادگار روزهای دور

 

 از: وانشا رودبارکی

اقوام ایرانی از دیرباز روز آبان از ماه بهمن (دهم بهمن ماه)، چله کوچک را جشن گرفته و به آن جشن، سده میگویند.

سده یکی از کهن ترین جشن های ملی ما ایرانیان است که به گفته فردوسی قدمت آن به تاریخ اسطوره ای میهنمان به زمان کیومرث شاه میرسد.

عنصر اساسی و پایدار جشن سده آتش است. آتش از دوران باستان، همواره به عنوان یک عینیت گرمابخش و روشنی دهنده، اندیشه ی اقوام آریایی  را به خود جلب کرده و بانی آداب ورسوم، جشن ها، معنویات و مراسم آیینی بسیار متعددی شده است. که اکثریت آنها از جنبه انرژی زا بودن، نیرو دهندگی و نور پردازی آتش سرچشمه میگیرند.

 

"آتش"   اثر: وانشا رودبارکی

 

سپس رفته رفته آتش به یک نماد ازنیروی زندگی دهنده تبدیل شد. به همین دلیل حضور آتش در جشن های ما ایرانیان به چشم میخورد.

هر دو خاصیت گرما دهندگی آتش در برابر زمستان و سرما ؛ ونور پردازی آن در برابر تاریکی، پای را از جهان مادی فرا تر گذاشته و آتش را به یک موضوع لازم در عالم معنویات تبدیل کرده است. چرا که در بسیاری از موارد از آتش به عنوان یک پسوند برای راستین و عمیق بودن بکار برده می شود. به مانند عشق آتشین، نگاه آتشین، قلب آتشین، سخنان آتشین....

همچنین نور آتش نه تنها بر تاریکی تابانده میشود و روشنایی میبخشد، که حتی آتش به یک نماد از روشنایی در برابر جهل و نادانی مبدل میشود.

به ویژه این نمادهای معنوی آتش، آنرا به یک عنصر پایدار برای یافتن روح زندگی واندیشه ی خرد گرایی که لازمه پیشرفت هر انسان است تبدیل میکند.

در عین حال، بنا بر فلسفه زرتشت، آتش در کنار آب، باد و خاک، یکی از چهار عنصر اساسی طبیعت است که میبایستی پاکیزه نگاه داشته شود.

جشن سده بر همه ی ایرانیان فرخنده باد وآرزو دارم که آتش درون، روشنای بخش راه یکایک شما گرامیان باشد.

برگرفته از: روز آن لاین