به پيشواز نوروز

از: بابک مهرآيین

بگذشت زمستان ُو" برف ُوهَمِه یخبندان

سُستی ُو رکود وغم " بگرفت دگر پایان

فصلی که نما دش خود " مرگ ُضَعفا بودی

چون دید  بهار آید " بگریخت ازاین میدان

باران بهاری هم " خود لطف ُوصفا بخشد

برجُملهء باغات وُ " دشت ُودمن ُوبستان  

جای همه سرما را " تلطیفِ هوا گیرد  

خیل ضعفا ُفرصَت " یابد که بگیرد جان

موجود ظریف گل " ُ هرگز نشدی قادر

ظاهر شود ُو زنده " ماندَ به یخ وطوفان

یا بلبل شوریده  " باجسم نحیف خود

درفصل زمستان چون ؟ " گردد زخطر پنهان

جمله حشراتی کو "  وی را َنبُوَد لانه

درفصل زمستان  خود " جان را بدهند تاوان

بسیار ضعیفان کو " زنده به جهان باشند

ازآمدن ِفصل ِ" گلها بشوند شادان

از خیل ضعیفان بین " پیران وکهنسالان

کز آمدن فصل ِ" سرما بُدِه بَس نالان

چون بوده همی شهره " درگویش این مَردُم

کاین فصل زمستان * جان بستاندازاین پیران

ازدید گهِ  عاقل " این فصل شتاء  باشد

یک آیتِ نومیدی " هم پایگهِ حرمان

 امید اگر زِنسان " بگرفته شود میرد

باید ِبکشَی زین رو " بریَاس خطِ بُطلان

برعکس شتاء  بینی " این فصل بهاران را

کآیت ز ِرجا دارد " امید کنُد بُنیان

چون مَطلع این موسَم " نوروز بُوَد بی شک

خود باعث امُیّد است " بریاس دهد پایان

نوروز گرامی دار " ا َرشایق اُمّیدی

کین جشن " بحق باشد " شَهکار همه دوران

جمشید بُوَد شاهی " کوبانی ِنوروز است

گرنیک بیندیشی "  کاریست بَسی شایان

از بس شده با خون ِ" فرهنگی ما مَمزُوج

نوروز بُوَد جان ِ" این ملت ِ جاویدان

وین جشن اگرخواهی " بگریز زناپاکی

گرَدِ خانه ومانت "  یکسر همگی بتِکان

درگام نخستینش "گرد ازمُخ ِ خود برگیر

انوارِ محبت را " برجای هَمُو بنشان

وانگاه به پا دار آن " آیین کهن  سوری

هنگام پریدن ها  "  این شعرنکو برخوان

سرخی توشد ازمن " زردی منم  ازتو   

بسپر همه ناپاکی "  تا پاک نمایی جان  

هم جعل وخرافاتت " بسپار براین آتش

تا پاک کنی مغزت ازحیطه  این دیوان

وانگاه بگسترخود " آن سفره ء هفت سینت

یک یک همه سین هارا" برسفره نِکوُ بنشان

سیر وسَمَنوُ سِرکه " سیب و سبزی و سنجد

هم سماق را ایندم  " بفزای تو براین خوان

ُتُنگ ِ ماهی ِ قرمز " شهنامه فردوسی
درمرکزِ این سفره  " کاریست بسی جانان
چون سال شود تحویل " ازدل آرزو بنما
بهروزی وپیروزی " روکُنَد به هرانسان
خاک ره فردوسی  " برچشم همی سایم
فرهنگ همین ملت   " زنده شده ازایشان
 نوروزگرامی  باد " ای هم وطن خوبم
هم برمللی کآنها " هستند ورا خواهان
(هم مِهر هم این آیین " جانست به (مهرآیین
سوگند به دادارم " هم بروطنم ایران