|
|
|
سه پرسش در ا رتباط با سال «محیط زيست و ميراث طبيعی ايران»:
ويکتوريا آزاد ـ سوئد کوشنده سياسی و حقوق زنان
1ـ امسال بنياد ميراث پاسارگاد، در جهت جلب کمکی ملی و جهانی به حل بحران هراس انگيزی که سرزمين مان را از نظر محیط زيست در خود گرفته، سال 1389 را «سال محیط زيست و ميراث طبيعی ایران» نام گذاشته است. شما با اين حرکت موافقيد؟ ويکتوريا آزاد : بله موافقم! ابتدا بگویم که در این فضای آلوده سیاسی که مرکزتوجهات به سمت ساختار سیاسی با ابعاد حقوقی و قضائی آن است که البته چنین نیز باید باشد، توجه شما به این امرمهم یعنی محیط زیست و میراث طبیعی ایران قابل تحسین و سپاسگزاری است. سرزمین ما درطول سه دهه مورد تجاوزمیراث خواران و دشمنان فرهنگ و محیط زیست قرارگرفته بگونه ای که بهترین یادگارهای آن دیار آریائی در حال فرسایش و نابودی است. این تلاش شما درکنارتلاشهای ارزشمند دیگرتان برای حفظ آثار باستانی ، جلوگیری از آبگیری سد سیوند وو ... فوق العاده حائزاهمیت است و ازحمایت گسترده مردم ایران نیز برخوردار است. درایران نیز خوشبختانه شخصیتها و نهاد هایی هستند که سرنوشت غم انگیز محیط زیست در ایران دغدغه خاطرشان است و برای رشد فرهنگی ایرانیان و توجه جهانیان به این موضوع خطیرکه همانا نابودی منابع طبیعی ماست تلاش میکنند ، قلم میزنند و درحد وحوزه اختیاراتشان اقداماتی صورت میدهند هرچند که از حمایت دولتی برخوردار نیستند. این حرکت شما درواقع کمک به رشد این گرایشات فرهنگی میکند و حتی درجهت گیرهای سیاسی نیز میتواند تاثیرگذار باشد.
2 ـ چه کارهایی حاضريد در جهت جلوگیری از آلودگی محیط زيست و ميراث طبيعی سرزمين مان بکنيد؟ ويکتوريا آزاد : به اعتقاد من سوال مربوط به محیط زیست چه در ایران و چه درسطح جهانی سوالی به غایت سیاسی است یعنی ارتباط مستقیم دارد با نوع ساختار سیاسی حاکم و گروهی که قدرت و قانون را در دست دارد و هدایت میکند. منافع ملی ملت که در آن حفاظت ازمحیط زیست و میراثهای فرهنگی نیز جا دارد بر اساس منافع و مطامع نیروی حاکم تایین و تبییین میشود. اگرورود کالاهای بنجل چینی ، پروژه هسته ای ، وابسته کردن هرچه بیشترصنعت آب و نفت و گازو... ایران به کشورهای طرف قرارداد ایران را شاهدیم ، از این روست که دسته ای منافعشان درنابودی منافع کل ملت ایران معنی می یابد. عده ای که وطن برایشان در حساب بانکی شان تداعی پیدا میکند. متاسفانه عده ای وطن فروش در ایران قدرت را بدست دارند که میگویند به جهنم که وطن وطن نشود ومحیط زیستش آلوده باشد ، ایران نشد مالزی ، چین ، کانادا، ژاپن ...زندگی میکنیم ، فکرمیکنید ویلاهای پیش ساخته را درآن مناطق چرا مقامات جمهوری اسلامی بنا کرده اند برای روزفرار... حال برای جلوگیری ازآلودگی محیط زیست و میراثهای طبیعی ایرانیان بدیهی است که باید در هرحال تلاش کرد. نمی توان دست روی دست گذاشت تا آن زمان که نظامی انسانی درآن دیار حاکم شود. برای پیشبرد این امر باید فرهنگ سازی کرد، انسانها باید یاد بگیرند که طبیعت را دوست داشته باشند هرچند که فقراقتصادی و فرهنگی خود عامل خصومت با طبیعت است. اما میشود یاد گرفت که درفلسفه عاشقان طبیعت و انسان ، نوازش گل و گل آلود نکردن آب یک منش غیرقابل انکار است حتی اگربر نان شب خود نیز محتاج باشیم. البته امروز ما شاهدیم که اتفاقا متمولان ده بار بیشترمحیط زیست را آلوده میکنند، مصرف بی رویه در لایه های مرفه جامعه و پس دادن آن به طبیعت بشکل زباله های جاری در ایران یک فاجعه زیست محیطی است. بهرحال آرزو میکنم که فرهنگ اصیل ایرانی که درآن مهربه طبیعت جزء لاینفک آنست در همه سطوح جامعه اشاعه یابد وازتبدیل محیط زیست به زباله دانی خودداری شود. هرکس بسهم خود میتواند دراین چرخه نقش بازی کند. من درسوئد زندگی میکنم و به برخی آداب رفتارزیست محیطی خوگرفته ام ، برای من تفکیک زباله های مصرفی مثل الف و ب است. برای ما احترام به جنگل و بوییدن گل بدون له کردن آن در زیرپا یک عادت و منش شده. برای ما مصرف ماشین " اکو کار" بسیارلذت بخش ترازمصرف ماشین با سوخت بنزین است. اما دررابطه با اینکه چه کارهائی میتوانم برای جلوگیری ازآلودگی محیط زیست سرزمینمان انجام دهم میتوانم بگویم که از راه دورسعی میکنم رفتارنظام با محیط زیست و میراثهای فرهنگی ایران را افشا کنم و برای انحلال این نظام از هیچ تلاشی دریغ نخواهم کرد چرا که ابزارهای نجات طبیعت و محیط زیست ، حکومت ، دولت و قانون است که آن هم در دست این جانیان غاصب قبضه شده است. 3 ـ چه سفارشی برای مردم و کوشندگان محیط زيست داريد؟ ويکتوريا آزاد : سفارشم اینست که آنگونه عمل کنند که سایرمردمان متمدن جهان عمل کردند. یک نمونه اش تاسیس روززمین است که میتواند نمونه ای امید آفرین برای گسترش اندیشه و ابتکار شما مبتنی برفراخواندن سال 1389 بعنوان «سال محیط زيست و ميراث طبيعی ایران» باشد. " 22 آوريل به عنوان روز ملي بررسي و توجه به مشکلات زيست محيطي در امريکا تعيين شد و هر سال ميليون ها امريکايي با حضور در خيابان ها و پارکها و ميدان هاي عمومي دست به تظاهرات مي زنند. در اين مراسم نسبت به تنزل منابع طبيعي، سلامت و بهداشت و بي ثباتي و آلودگي محيط زيست و اعمالي چون مصرف و پراکندن نفت، کارخانه هاي آلاينده، افزايش فاضلاب ها و انباشت زباله هاي سمي ، مصرف کود و آفتکشهاي شيميايي درکشاورزي، احداث بزرگراه ها و ساختمان ها و کاهش چشم اندازهاي و تنگي افق ديد در چشم اندازها همچنين نابودي و انقراض گونه هاي حيات وحش ومانند آن اعتراض مي کنند. توجه به اين واقعيات سبب شد که نوعي تشابه فکري و ارزش هاي مشترک ميان گروه هاي مختلف مردم در کشورهاي مختلف ايجاد شود . درواقع بسيج بيش از 200 ميليون انسان از 141 کشور و افزايش مشکلات و فعاليت هاي زيست محيطي در سطح جهاني سبب شد که روز زمين در سال 1990 به نوعي آگاهي جهاني نسبت به محيط زيست بينجامد و درنهايت از سال 1992 به بعد سازمان ملل متحد نيز در جريان اجلاس ريو دو ژانيرو اين روز را به عنوان روز زمين اعلام کرد. روز زمين برابر با 22 آوريل، اکنون به عنوان روز تولد حرکت ها و جنبش هاي مدرن زيست محيطي اعلام شده است. اين روز با افزايش نگراني ها و تخريب فزاينده در منابع آب، هوا و خاک همچنان اهميت بيشتري مي يابد."
کميته بين المللی نجات پاسارگاد
|
