سه پرسش در ا رتباط با سال «محیط زيست و ميراث طبيعی ايران»:

افشین بابازاده

شاعر ـ کوشنده حقوق بشر

1ـ امسال  بنياد ميراث پاسارگاد، در جهت جلب کمکی ملی و جهانی به حل بحران هراس انگيزی که سرزمين مان را از نظر محیط زيست در خود گرفته، سال 1389 را «سال محیط زيست و ميراث طبيعی ایران»  نام گذاشته است. شما با اين حرکت موافقيد؟ 

با نامگذاری سال 1389 «سال محیط زيست و ميراث طبيعی ایران»  نسیار مواقغم چرا که در کشورمان ایران بطور کلی برنامه ای دراز مدت در زمینه جلوگیری از بدتر شدن محیط زیست گرفته نمی شود. اگرچه تا اندازهای بسیاری این پدیده ی بی توجهی جنبه جهان سومی بودنش می باشد و از سویی بی ثباتی سیاسی و مسایلی چون رشوه و پایه ای نی اندیشیدن. ما می توانیم بطور کلی بحرانهای محیط زیستی کشورمان را به چند دسته طبقه بندی کنیم

 1- آلودگی هوا در شهرها که تا کنون کوچکترین قدمی اساسی در این زمینه برداشته نشده و این بحران شهری را بمرایب رو به مراحل بازگشت ناپذیری می رود

 2- آلودگی های صنعتی

 3 آلودگی های مواد غذایی از طریق استفاده زیر استانداردهای بین لمللی در زمینه کشاورزی

 4-مدیریت بد و نبودن برنامه های دراز مدت برای نگهداری از منابی آب و از بین بردن زمینهای کشاوزی در مناطق حاصلخیز

و 5-  مهمترین این بحرانها برنامه به اصطلاح اتمی جمهوری اسلامی می باشد.  این برنامه از آنجا که در پشت درهای بسته پیش می رود و در هر مرحله ای بیشتر شباهت به بازی موش و گربه با آژانس بین المللی  دارد  و از آنجایی که چنین تکنولوژی حساسی که در صورت کوچکترین اتفاق نا خواسته پیامدهایی با ابعاد گسترده ای خواهد داشت به نظر من باید در بیش از هر چیز در دستور کار بنياد میراث پاسارگارد قرار بگیرد.   جمهوری اسلامی سابقه درخشانی در زمینه مسائل ایمینی صنعتی ندارد که بتواند به مردم مثلا اصفهان اطمینان خاطر را بدهد که در نیروگاه نزدیک این شهر اتفاقی نخواهد افتاد.  زمانی که مسئولین جمهوری اسلامی قادر به ایجاد امنیتی متوسط برای رانندگان جاده ها نیستند و سالانه بیش از 20 هزار نفر در جاده ها جان خود را از دست می دهند و یا سقوط هواپیماها را هم چنان پس از سی سال به گردن تحریم اقتصادی می اندازند . در صوردتی که کوبا بیش از 45 سال است که با تحریم اقتصادی آمریکا روبروست و امروز با تمام امکانات بسیار محدودش نه هواپیماهایش سقوط می کنند و یا طول متوسط عمر مردمش رو به کاهش است.  جمهوری اسلامی با چماق انرژی هسته ای مردم ما و محیط زیستمان را در گروی پیامدهای خطرناکی گذاشته است و وظیفه هر ایرانی بانگ نخواستن این تکنولوژی و بمبش در دست این حکومیت باید باشد.  چنین تکنولوژی هایی باید زیر اداره حکومتی باشد که در برابر مردمش بطور دمکراتیک جوابگوست و چنین تکنولوژی ی باید زیر اداره ای مستقل و کاردان باشد تا با امکانات لازم و درست و استانداردهای بین لمللی چنین تکنولوژی اداره شود و این کار از جمهوری اسلامی بر نمی آید و مهمتر اینکه با ساختن بمب اتمی کشور ما را با خطر جنگ اتمی نیز روبرو خواهد کرد

 2 ـ چه کارهایی حاضريد در جهت جلوگیری از آلودگی محیط زيست و ميراث طبيعی سرزمين مان بکنيد؟

افشا کردن برنامه های هسته ای جمهوری اسلامی و گوشزد کردن به هم وطنانی که در ابهامی گیر افتاده اند که دنیا می خواهد ایران را از  حق داشتن تکنولوژی هسته ای محروم کند

3 ـ چه سفارشی برای مردم و کوشندگان محیط زيست داريد؟

ما برای آیند ایران و فرزندانش باید به جهان بگوییم که جمهوری اسلامی لیاقت برخورداری از تکنولوژی هسته ای را ندارد

کميته بين المللی نجات پاسارگاد

www.savepasargad.com