کوشندگان فرهنگی و اجتماعی  در گرامیداشت سالگرد کمیته بین المللی نجات پاسارگاد

محمد صالحی زاده

    نقاش، و مستند ساز 

کمیته نجات: از چه زمانی با کمیته بین المللی نجات يا بنیاد میراث پاسارگاد آشنا شده اید و آیا خودتان هم با آن همکاری داشته اید؟

محمد صالحی زاده:  من از سال 1385 تا کنون  با کمیته بین المللی نجات پاسارگاد همکاری داشته ام

کمیته نجات:   در ششمین سالگشت تاسیس کمیته نجات پاسارگاد فکر می کنید که آیا اصولا این نوع فعالیت های فرهنگی در زمانه ما، یعنی در آغاز قرن بیست و يکم، ضروری است؟

محمد صالحی زاده: در این زمانه که امروز مردم جهان آن را تجربه می کنند گفتگو کردن و به هم نزدیک شدن پسندیده ترین رفتارانسانی است. و  برای اینکه این بهم نزدیک شدن ها بهتر انجام شود، نیازمند فعالیت های فرهنگی هستیم تا از بیگانگی به آشنایی و دوستی و اعتماد برسیم.

کمیته نجات:  گذشته از ضرورت يا عدم آن، با توجه به این که کمیته نجات اولین کمیته بین المللی برای حفظ و پاسداشت میراث فرهنگی و طبیعی سرزمینمان است، به نظر شما چقدر توانسته است که در آگاه سازی  مردمان نسبت به  فرهنگ ایرانی، که میراث فرهنگی، تاریخی و طبیعی سرزمین مان بخشی از آن است، نقشی داشته باشد؟ 

محمد صالحی زاده: به نظر من کمیته نجات نقش بسیار موثری داشته است. در ابتدا، و در اولین نمایشگاه نقاشی که با همکاری کمیته نجات پاسارگاد برای حفظ میراث فرهنگی و حمایت از پاسارگاد داشتم، خیلی ها  که به نمایشگاه  آمده بودند نمی دانستند پاسارگاد چیست! یا کجا واقع شده است که با توضیح دادن تازه مردم متوجه می شدند تمام این سالها چه چیز ارزشمندی را داشته اند و ممکن است که آن از دست بدهند.  ولی در سال های بعد و در نمایشگاه های بعدی کمتر کسی بود که نا آشنا باشد با این که حاکمیت هیچ کمکی در شناخت مردم نسبت به میراث فرهنگی، به خصوص آثار قبل از اسلام، نمی کند ولی شور و اشتیاق مردم و تلاش های بسیار ارزشمند کمیته نجات پاسارگاد این آگاهی را در ارتباط با میراث فرهنگی و میراث طبیعی بوجود آورده است.

کمیته نجات: به نظر شما چرا این نوع فعالیت های فرهنگی، که در همه ی جای دنیا از سوی دولت ها تشویق می شود، در ایران اکنون مورد بی توجهی و گاه حتی خشم دستگاه های دولتی است.

محمد صالحی زاده: فکر می کنم چون با یک حکومت ایدئولوژیک روبرو هستیم طبعا هر چیزی که با ایدئولوژی این حکومت سازگار نباشد از دید آقایان باید حذف شود.  و از آنجا که در این کشور چیزی به نام حاکمیت ملی یا حکومت مردم معنا ندارد  منافع فرهنگی و ارزش های انسانی نیز معنایی ندارد.  فقط دیدگاه تک بعدی حاکمین  مهم است حتی اگر با خرافات درآمیخته باشد

 .     

کمیته نجات:  توجه به هویت فرهنگی و کلا  فرهنگ در يک جامعه تا چه اندازه می تواند به پیشبرد پیشرفت های اجتماعی در آن جامعه کمک کند؟

 محمد صالحی زاده: اصلا پیشبرد پیشرفت اجتماعی بدون فرهنگ میسر نیست ، یک مثال ساده می زنم : می دانیم که یکی از راه های پیشرفت های اقتصادی و سیاسی برای هر  جامعه ای ارتباط آن با جوامع دیگر و به خصوص با جوامع پیشرفته است. حالا فرض کنیم که ما اگر فقط با پاسپورتی که حکومت اسلامی به ما می دهد ، بخواهیم  خودمان را به مردم دنیا معرفی کنیم، همه می دانیم که چگونه به ما نگاه می کنند یعنی اوراق شناسایی حکومت اسلامی جایگاه خار و ذلیل و بی افتخاری را برای ما می سازد. اما  اگر ما حکومتی داشتیم که به فرهنگ و هویت ما اهمیت می داد و ما را با آن فرهنگ به دنیا معرفی می کرد همه  ما را به راحتی و احترام  می پذیرفتند و این در پیشرفت ما اثر زیادی داشت.

کمیته نجات: به نظر شما مهم ترين مشخصه ی هويت فرهنگی ايرانيان چيست؟

 محمد صالحی زاده: به نظر من  گام اول برای هر پیشرفت اجتماعی پیدایش هویت و شخصیت است و از اینجا به بعد است که می توانیم پیشرفت های اجتماعی مان را پایه ریزی کنیم.

آيا برای فعاليت های آينده ی  کميته پيشنهاد مشخصی داريد؟

محمد صالحی زاده: به نظر من کمیته به بهترین نحوی تا به الان کار کرده است، یعنی کارهای عملی، کارهایی که می شود انجام داد. به خصوص کارهایی که کمیته نجات پاسارگاد در ارتباط با داخل ایران انجام داده است.   و البته هر چه فعالیت های اجرایی و عملی آن بیشتر شود موفق تر هم خواهد بود.

کمیته نجات:  در این شش ساله چه خاطره ای، از کمیته بین المللی نجات دارید، يا چه اقدامی از آن دیده اید که برایتان مهم و اثرگذار  بوده باشد. 

 محمد صالحی زاده: فعالیت های وسیع کمیته نجات برای رهایی تنگه بلاغی از خطر آبگیری سد سیوند، ما را بارها به تنگه بلاغی و به نزدیکی آرامگاه کورش بزرگ کشاند. من به دلیل فیلم ها و عکس هایی که برای کمیته تهیه می کردم از نزدیک با عمق فاجعه آبگیری روبرو می شدم. و این خاطرات بسیار دردناک و اثرگذاری برای من بود.