|
|
|
|
به بهانه ی بهارابه بهانه ی بهاران
از: ويدا فرهودی
به بهانه ی بهاران، سبدی ترانه جویم بنگر چه شاعرانه، مدد از بهانه جویم
دل ابریـم چو لاله، سـِپــُرَم به دست ژاله و چو شسته شد ز ماتم ، ره ِ آشیانه جویم
که چکد اگر چه تلخی ز غم – آسمان ِ غربت همه شهد واژه ها را به هوای خانه جویم
بدهــم به کام دفــتر، ز کلام خود شرابی که چو نوشی اش بدانی، ز وطن نشانه جویم
گذرم به بال خورشید، ز سراب وَهـم و تهدید برسـم به شهر جمشـید، ره ِ آستـانه جویم
به فسانه پا گذارم، غم کهنه جا گذازم و حقیقت نهان را، ز دل فسانه جویم
دو سه جرعه ای بنوشم ز لبان ِ جام جادو و به روز ِ نو مرامی دگر از زمانه جویم
چو جوان شود جهان با نفس نجیب باران به خطا است گر مسیحی به جز آن یگانه جویم
ببرم ز یاد، غربت، ندهم به رنج مهلت و پی نجات شادی، نظر جوانه جویم
دل و دین به حکم سبزش بدهم به نو بهاران ز طریقت طراوت ،مدد، عارفانه جویم
|
|
