فهرست صفحات ادبيات و هنر پاسارگاد
موج و گرداب
اصغر واقدی
از کوچه باغ خاطرات کودکی
تا دشت های خلوت غربت
با کوله باری از غرور و خشم
با مرزهای ميهنم بدرود می گويم.
****
من، بوته ی سر سبز کوهستان
با دست بی رحمی که از ريشه مرا بر کند
از سرزمين خود جدا ماندم ــ
****
از «بيستون» پير و مغرور:
بر سينه اش نقش خدايان و ابر مردان
با يادگار روزهای
پر شکوه و فخر
از عمق تاريک زمان
پيغام تاريخ
بنشسته بر پيشانی پاک و بلندش...
****
از «تاق بستان»:
اين داستان پرداز پير روزگاران
با هاله ای از نور
بر نقش های سنگی امشاسپندان
و تک سواری پر صلابت
بنشسته بر تنديس «شبديز»
و انعکاس کوه
در آئينه ی درياچه ی آبی...
****
از «قصر شيرين»:
اين يادگار شوکت ديرين
که در هجوم تازيان با خاک يکسان شد
****
از «هگمتانه»
می دهم پيغام
از قله ی پر برف الوند
از «گنبد گيتی، دماوند»
****
اينک چراغی بر می افروزم
از ارتفاع «قافلانکوه»
تا همرهان و همگرايانم
ـ همواره هم پيمان و هم پيوند ـ
اهريمنان را دور گردانند
از «دشت مرغاب»
از دره ی «سيوند»
****
ای رهگذر، هشدار!
اينجا نماد روح تاريخ است
کز عمق تاريک قرون
ما را به سوی خويش می خواند:
اينک «پاسارگاد»
چون کشتی توفانزده،
حيران و سرگردان
در انتظار موج و گرداب است
افسوس!
آن ناخدای پير و بی تدبير
در خواب است!
دنور ـ آذرماه 1384