(دهم تا شانزدهم مهرـ اول تا هفتم اکتبر)

     در آستانه ی جشن  مهرگان ایستاده ایم، یکی از بزرگترین جشن های جهان که  هزاران سال از عمرش می گذرد.

 مهرگان بی آن که پشتوانه ای مذهبی و یا سیاسی داشته باشد، از آنجا که پیامی انسانمدار و با ارزش را با خود حمل می کند، پس از قرن ها همچنان زیبا، جوان و به روز مانده است.

    مهرگان از یک سو پیام آور عشق  و روشنایی ست، و به همین دلیل به عنوان «روز عشق در فرهنگ ایرانی» شناخته می شود، و از سویی دیگر روز بزرگداشت «وفای به پیمان» است؛  زیرا در فرهنگ باستانی ما، پیمان شکنی را نیز چون دروغگویی و ویرانگری از بدترین گناهان می دانسته اند.

     اهمیت دیگر مهرگان ، همچون جشن های دیگر ایرانی، در سکولار بودن آن است. در جشن مهرگان، همه مردمان، برکنار از جنسیت، مرام، مذهب، و لامذهبی می توانند درکنار هم  باشند و شادی هایشان را با هم قسمت کنند.

    متاسفانه چهل و دو سال است که ایرانیان، به دلیل تسلط یک حکومت مذهبیِ فرهنگ ستیز، نتوانسته اند جشن های ملی و غیرمذهبی خود را به راحتی، و آنگونه که شایسته ی پاسداشت این جشن هاست در ایران برگزار کنند.

    امسال نیز «کرونا» مشکل دیگری بر مشکلات مردمان افزوده و امکان برگزاری مهرگان، حتی برای ایرانیان خارج کشور، به شدت کم و محدود شده است.