بانو دیگر خسته نیستید!

 به یاد روشن فرزانه تاییدی

همیشه چند صفت را در آدم ها دوست نداشته ام: دروغگویی، خودشیفتگی و نامهربانی،  و قدرناشناسی. و باور داشته ام که نباید به افرادی که به نوعی گرفتار این صفات هستند اعتماد کرد. خودم هم همیشه سعی کرده ام علاوه بر قدردانی خصوصی از افرادی که بدهکار مهربانی هایشان هستم، از شخصیت های اجتماعی نیز که ارزش هایی دارند، و یا به جامعه ی خود دهشی داشته اند، در حد امکانم قدردانی کنم.

در عین حال از آنجا که بر اساس فرهنگ زیبای ایرانی مان «نوحه سرایی،اشک گرفتن از مردمان و مرده پرستی» را زشت می دانم. سعی کرده ام که انسان ها را تا زنده هستند تحسین کنم، برایشان بزرگداشتی مجازی یا حضوری بگیرم و به شکل های مختلف قدردانشان باشم.

اکنون که «فرزانه تاییدی»، یکی از آن شخصیت های کم نظیر اجتماعی، را از دست داده ایم،  دلم می خواهد متنی را که سال ها پیش در بزرگداشت او نوشتم دوباره منتشر کنم. *

این متن در اولین شماره ی «پویشگران اینترنتی» که در سال 20005 به همت دکتر اسماعیل نوری علا و من آغاز به کار کرد منتشر شده بود.

یاد زیبای فرزانه، که هنرش و بهترین سال های زندگی اش، چون بسیاری از اهل هنر و ادب و علم  قربانی حکومت اسلامیِ فرهنگ ستیزِ حاکم بر ایران شد، روشن و ماندگارباد

 با همدردی و تسلیت به «بهروز به نژاد» عزیزم، و دوستان و دوستداران بانویی که دیگر خسته نیست

شکوه میرزادگی

25 مارچ 2020

http://www.farzanehtaidi.com/interview/_/oeoeuuoe_oeoeoe.php*

بنیاد میراث پاسارگاد

www.savepasargad.com