امسال سی و نه سال است که ایرانیان اجازه ی برگزاری جشن مهرگان را ندارند. و همچنان مهرگان در سرزمین مادری اش بی جشن و بی سرود سر می کند. اما خوشبختانه مردمانی فرهنگ دوست همانند سال های گذشته در گوشه و کنار سرزمین مان، و در شهرهای مختلف جهان مهرگان را، در حد توان خود،  جشن می گیرند، همانگونه که مردمانی قرن ها سرسختانه برای حفظ این جشن های ملی و سنت های دیگر فرهنگ ایرانزمین تلاش کرده اند و آن ها را تا به امروز پاس داشته اند.

آن چه مهرگان را به روز نگاه داشته،  پیام انسانی و زیبایی است که در ریشه های این جشن وجود دارد، و آن احترام و باور به مهر، به معنای «روشنایی و مهربانی» و همچنین تاکید بر «وفای به پیمان» است.

اسناد باقی مانده از دوران باستان، و گفته های تاریخ نویسان تایید می کنند که در نزد ایرانیان دروغ، ویرانگری، و پیمان شکنی، از گناهان نابخشودنی بوده است. این کلام که «پیمان شکن نابکار سراسر کشور را ویران می سازد» از «مهریشت»، نشانه ی روشنی از اهمیت این باورهای انسانی در فرهنگ ما است.