جشن آب (آبانگان)
سُروده ای از آبتین آیینه
کیهان بانوی آبان رخشان و نگاهبان
خدابانوی باران، آبان روز از آبان ماه را
جشن ِ آب، جشن ِ آبانگان نام نهاد
جشنی که ناهید ایزد بانو
با بوسه به مهر زایش ِ میترا
بارش را پدیدار
چشمه ها را خروشان
رودها را بر زمین روان گردانید
تا رود ساز ِ زایش ِ زنان را بنوازد
تا نوزادگان در پردیس ِ پستان های پُر شیر ِ
چشمان ِ آفتاب ِ آسمان بر کهکشان ِ شیری
در گستره گیتی گستره ی رُخ بگشایند
خدابانویی که خانه را پُر خوان
آباده را آبادی، آبادی را شهر
شهر را ایرانشهر گردانید
تا آهنگ ِ «فرهنگ شهر»
رامش ِ آرامش ِ هر پیکر گردد
تا سنگینی هر باری را چالش
چالش ِ هر باری را بالش
بالش هر چالشی را بارور
باروری ِ را دلاوری
دلاوری را بال ِ باورمندی
باورمندی را خردشادمانی
خردشادمانی را
پروانه ی پرواز گرداند
ناهید آذرخش بانویی کیهانی
راه را برای پیروزی ی بر تاریکی می گشاید
جنگ با پلشتی ها را نشانه
جنگاوری را آموزگار
نشان ِ دلاوری و پارسایی را
آذر بر زین بر شانه می نشاند
تا مهر و ماه پیمان ِ پیوند ببندند
تا کوی کوروش شهر انشان،
تن های تناور ِ تنگه آریوبرزن
و سی سخت دامن ِ کوه ِ دنا
با آهنگ ِ دو سنگ ِ دست
با آونگی از دو سوی
«گلال گلال اِوو برد
خشک گلال اِوو برد»
تا آب ِ آبان را از آسمان
بر خشک گلال روان گردانند.
آبان 2553 ایرانی
گوتنبرگ- سوئد
کمیته بین المللی نجات پاسارگاد
