رکاب زنی دو زن برای آگاهی رسانی

Save Pasargad Committee

پيوند به خانه

دو بانوی کوشنده میراث طبیعی در ایام نوروز از ارومیه تا زاینده رود را با دوچرخه پیمودند تا مردم را متوجه فجایع محیط زیست کنند

شیوا شریفی و سولماز مقرب پور، دو بانوی دوچرخه سوار حامی محیط زیست، با شعار "هم رکاب با رؤیای آب"، با رکاب زنی از دریاچه ارومیه تا زاینده رود به استقبال نوروز رفتند.

شیوا شریفی، عضو انجمن انسان پاک، زمین پاک، در گفتگو با خبرنگار وب سایت خبری زندگی سالم، دغدغه خود نسبت به خشک شدن دریاجه ها را بهانه ای توصیف کرد که باعث شده او و همراهش را بیشتر از پیش با فجایع غم انگیز خشک شدن دریاچه ها و رودخانه ها، درختان، انقراض حیوانات و تباهی زندگی انسان ها مواجه سازد.

این فعال محیط زیست، شروع سفرشان را از 29 اسفند، از محل دریاچه ارومیه با هدف حمایت و آگاهی نسبت به محیط زیست و منابع طبیعی، اعلام کرد و افزود: زمانی که پاهایم روی زمین خشک دریاچه قرار گرفت، احساس دردناکی را تجربه کردم که تا قبل از مشاهده این واقعیت تلخ، هرگز نمی توانستم آن را تصور کنم. ما پرچم آبی خود را به عنوان نمادی برای آرزوی جاری شدن آب، در زمین خشک دریاچه قرار دادیم. سپس راهی استان فارس و دریاچه مهارلو در جنوب شیراز شدیم که بارش باران در آن لحظه، اتفاق خوبی بود که پس از ماه ها باعث خوشحالی مردم منطقه و شادی ما شد.

شریفی بیان داشت: هر چند به گفته مردم منطقه، دریاچه مهارلو معمولاً فصلی است، ولی در آستانه خشک شدن کامل قرار دارد که تهدید دیگری برای این منطقه از کشورمان می باشد.

این رکاب زن رؤیای آب، از خشکی کامل دریاچه بختگان ابراز تاسف کرد و گفت: بنا به گفته مردم محلی، خشکی کامل دریاچه بختگان، مانع از ایستایی ابرها در منطقه و ایجاد بارش و وارد آمدن خسارات فراوان به اهالی منطقه که غالباً کشاورز هستند گردیده است؛ خساراتی چون خشک شدن باغ های انجیر و انار و تهدید گونه های گیاهی منطقه مانند: آنغوزه به علت برداشت بیش از اندازه و حتی مرگ تعداد زیادی از پرنده های مهاجر از جمله صدها فلامینگو و ... .

به گزارش وب سایت خبری زندگی سالم، راهیان رؤیای آب که سفر خود را به سوی استان یزد ادامه داده اند، از ملاقات خود با اعضای انجمن یوز، یک سازمان مردم نهاد حامی یوزپلنگ ایران، خبر می دهند.

بنا به گفته شیوا شریفی، عضو انجمن یوز، اکنون ایران با انقراض نسل این حیوان مواجه می باشد که متأسفانه خطرات بی شماری این گونه را در منطقه، تهدید می کند.

وی مهمترین موارد را، افزایش خطرات تصادفات جاده ای این حیوان، افزایش تردد و سر و صدا و بوق و چراغ خودروها که منجر به عدم حرکت حیوان و کاهش خوراک و افزایش شکار این گونه ارزشمند و کمیاب شده است، همچنین افزایش پرورش شتر در منطقه که به آب فراوان نیاز دارد، و وجود شکارچیان خلاف کار و بی رحم برشمرد.

این حامی و مدافع حیوانات، دیگر واقعیت تلخ ادامه سفر خود را مشاهده خشکی زاینده رود و چهره غم انگیز و بی روح اصفهان بدون زنده رود و باتلاق بین المللی گاوخونی و پیامدهای ناخوشایند آن، از جمله خسارات زیست محیطی و منابع طبیعی، و مشکلات کشاورزان منطقه اعلام کرد.

به گزارش وب سایت خبری زندگی سالم، وی مقابله با این روند فزاینده خشکسالی را، برنامه ریزی برای استفاده بهینه از منابع آبی مطرح کرد.

شیوا شریفی و هم رکاب او، سولماز مقرب پور، به مشکلاتی هم اشاره کردند که در طول سفر با آن ها روبه رو شدند. اما در عین حال بر این باورند که انرژی های هستی، کاينات و طبیعت با آن ها همراه بوده است.

دو بانوی دوچرخه سوار حامی محیط زیست، همچنین قدردان گروه ها و انجمن هایی هستند که در این مسیر، حمایتشان کرده اند؛ گروه ها و انجمن هایی چون کانون انسان پاک- زمین پاک، جمعیت زنان مبارزه با آلودگی محیط زیست استان های تهران و اصفهان، خانه احسان کاشان و دیگر مؤسسات و دوستانی که در طول سفر، صمیمانه حمایتشان کردند.

آن ها می گویند که این سفر برایشان آغازی است برای برنامه های محیط زیستی کاربردی تر که در آینده به آن خواهند پرداخت.