روز مشترک میان همه ی دین های جهان

Save Pasargad Committee

پيوند به خانه

منشور استوانه ای گلی منسوب به کوروش نخستين اعلاميه ای است که در آن از حقوق انسان به دفاع برخاسته است. روز جهانی کوروش می تواند انگيزه ی گردهم آمدن آمريکايی ها با ايرانيان باشد. بدون کوروش به احتمال زياد کتاب مقدس (عهد عتيق و عهد جديد) هم وجود نمی داشت. اشعيا، از پيامبران عهد عتيق او را مسيح يا ناجی می نامد که در عبری به معنی تدهين شده است، برگزيده خدا برای رستگاری آدمی.
کوروش بزرگ روز ۲۹ اکتبر ۵۳۹ پيش از ميلاد سوار بر اسب خود وارد بابل (۷۵ کيلومتری جنوب بغداد امروز) شد. منابع کهن بر اين نکته تاکيد دارند که مردم شاخه ها و برگهای خرما را زير پای وی فرش کردند. در ميان کسانی که شاهد ورود پيروزمندانه او به بابل بودند کسانی بودند که در دوران کشورگشايی زمامداران بابل از اقصی نقاط خاورميانه به اسارت گرفته شده بودند و به بابل منتقل شده بودند. در ميان آنان به ويژه يهوديان بودند که به چشم خود انهدام کشور خود و پرستشگاه اورشليم را ديده بودند. يکی از مزامير داود پيامبر می گويد:

نزد نهرهای بابل آنجا نشستيم و گريه کرديم. چون صهيون را به ياد آورديم.» (کتاب مقدس عهد عتيق)
کوروش به اين تبعيديان اجازه داد که به سرزمين خود باز گردند و خانه و سرزمين خود را از نو بنا کنند و آزادانه به عبادت بپردازند.

برگرفته از مقاله «روز کورش بزرگ، روز مشترک میان همه دین های جهان