|
|
آيا شما هم نامه ي سرگشاده را امضا کرده ايد؟
|
از: محمد عارف شما به مادرانه ترین ملت تاریخ، که فرزندانش را همواره مسلح به چراغ عاطفه، به میدان نبرد فرستاده است.
تصاویر ِ منفک ِ زندگی در قلب و دل ِ منفک ِ هر کو دلش امسال تنها با خود سرش با خود تنش در خود، وقتی که ملتی با خود در خود بی پناه!
چهاراه چهارراه گوش آویز گوشت کوچه کوچه حنابندان ِ جگرخراش هیچ پنجره در پنجره چشم های ِ ماسیدۀ انتظار و جهانی آغوش و تفکر و بی خوابی گشاده رو با شما، شمایی که عشق تان ممنوع، تن تان ممنوع، بوسه هاتان ممنوع، واژگان تان ممنوع!
به کامم تلخ است هر لذت هر بوسه هر شعر هر پیاله هر آتش بی شما، شمایی که گل هاتان ممنوع، آتش تان ممنوع، سبزه تان ممنوع، سمنوتان گس تر از هراس های ِ ابلیس! شمایی که سیزده بدرتان امسال برگ ِ انتخاب ِ آزادی ست در صندوق های ِ منفجر ِ دشت!
شمایی که امسال در خاطر من خواهید بوسید عشق خواهید ورزید آزاد خواهید شد به نام نامی پاکترین قانون جهان! به قانون ِ بی تردید ِ سنگ نبشته و به قانون جهانگیر عاشقانه ترین انسان ها! و به گلولۀ شعری دیگر حقیقتی دیگرتر از تاریخ، تاریخی که دروغ تاریخی که فردا راست تاریخی که نام شما را بر پیشانی اش حک شده خواهد دید!
به هر درخت و خاک و رودخانه بوسه ای دهید از من که بی شما هرگز نخواهم سرود!
12 فروردین 1386، کلن، آلمان
|
|
