اين جنايت تاريخی و فرهنگی به بهانه هيچ عذر و منطقی در وجدان ملی ايران بخشوده نخواهد بود.

نعمت آزرم

به مناسبت روز کورش بزرگ و نيز روز جهانی حقوق بشر، بسیاری از ایرانیان در سراسر دنیا مراسم مختلفی را برگزار کردند. از جمله آقای نعمت آزرم، شاعر ملی ایران، در خانه خود مجلسی را با حضور برخی از هنرمندان مقیم پاریس ترتیب داد که در آغازش خود درباره روز کورش به سخن نشست و پس از آن سه قطعه موسيقی ايرانی به وسيله جاويد يحيايي (نی) و احمد يحيایی (دف) اجرا شد و منوچهر نامور آزاد و عزيز پاييز (شاعر افغانی) و مهنار دوستدار شعرخوانی کردند. اين نشست تا نيمه شب ادامه داشت. در اینجا فشرده ای از سخنان آقای آزرم را می خوانيد:

دوستان! امروز بيست و نهم اکتبر 2005 برابر با هفتم آبانماه 1384 خورشيدی، روز کوروش بزرگ، و سالگرد نگارش فرمان معروف او پس از فتح بابل است که به عنوان نخستين بيانيه حقوق بشر شناخته می شود. اين فرمان در 2544 سال پيش بر روی استوانه ای گلی در 45 سطر نگاشته شده و اکنون در موزه بريتانياست.اين استوانه در سال 1879 در حفاری های بابل بدست آمده است. اين فرمان بيانگر روح انساندوستی و تساهل مذهبی و شناسايي ارزش ها و آزادی های آدمی فارغ از نژاد و فرهنگ و زبان و آيين هاست آنهم از سوی فاتحی که در بخش بزرگ جهان شناخته شده آن روزگار فرمانروايي داشته است.

تصادفی نيست که تورات بيشتر از عرف يک کتاب آسمانی بر نجات دهنده بودن کوروش پافشاری دارد و چنين است که يکصد و سی سال پس از فتح بابل گزنفون مورخ يونانی کوروش را رهبری انديشمند، دادگر و شجاع می شناسد و می ستايد. و او را الگوی فرمانروايي نيک و بايسته می داند. (چون من از خويش برستم دل بيگانه بسوخت)

امروز ما اين جا فرا هم آمده ايم تا به عنوان ايرانيان علاقمند به هويت ملی و تاريخ و فرهنگ خودمان روز کوروش را گرامی بداريم و به عنوان ضرورت قطعی نجات آثار باستانی دشت پاسارگاد، به برنامه ی ناسنجيده ايجاد سد سيوند و آبگيری آن سد اعتراض کنيم.

نظام جمهوری اسلامی اعلام کرده است که اين سد در تاريخ 12 بهمن ماه امسال که مصادف با سالگرد بازگشت آيت الله خمينی به ايران است دست به آبگيری خواهد زد. و کارشناسان به درستی اعلام کرده اند که آبگيری اين سد شهر باستانی پاسارگاد را به زير آب خواهد برد و در دراز مدت آرامگاه کوروش را به ويرانی خواهد کشيد.افزون بر اين سد سيوند درياچه نيريز را نيز می خشکاند و فاجعه ی زيست محيطی به بار می آورد.

ميهن عزيز ما ايران به اعتبار جای جغرافيايی اش – که در چهار راه مشرق و مغرب و جنوب و شمال جهان قرار گرفته است – در درازنای تاريخ درازدامنش طوفان های سهمگين و ضربات خردکننده و خونين مهاجمان گوناگون را از جنوب غربی و شمال شرقی متحمل شده و تجربه کرده است. ما وارث تاريخی گسسته هستيم و نه پيوسته. امروزه در شرايطی که شناخت اجزای پراکنده اين تاريخ و بازنگاری و بازشناسی تاريخ و فرهنگ ميهن مان نيازی قطعی است اقدام جمهوری اسلامی برای انهدام عملی بخش مهمی از گنجينه فرهنگ و تاريخ ما البته نمی تواند پذيرفتنی باشد. در داخل کشور نيز فرهيختگان و کارشناسان البته بر ضرورت حفظ اين گنجينه عظيم همت کرده اند. ما امروز در اين جا همصدا با بسيارانی از هم ميهنانمان در کشورهای مختلف در گستره جهانی غربتمان از مقامات دست اندرکار می خواهيم که جدا از دست يازی به اين جنايت تاريخی و فرهنگی بپرهيزند و فراموش نکنند که در اين کار به بهانه هيچ عذر و منطقی در وجدان ملی ايران بخشوده نخواهد بود.