9 ارديبهشت 1385 ـ سايت رسمی وزارت نيرو
طراحى سيوند كاملاً مهندسى است
سايت
رسمی وزارت نيرو ـ
عمليات اجرايى سد سيوند از تيرماه ۱۳۷۱ آغاز شده درحالى كه استعلام از سازمان ميراث
فرهنگى در مورد ساخت سد، در شهريورماه ۱۳۷۰ انجام پذيرفته است.
به دنبال چاپ يادداشت «آنچه بررود سيوند مى گذرد» كه در روز پانزدهم فروردين ماه
چاپ شد، شركت مديريت منابع آب ايران جوابيه اى به شرح زير براى روزنامه ارسال كرد:
پروژه سد و شبكه هاى آبيارى و زهكشى سيوند همچون ساير پروژه هاى عمرانى ديگر با طى
مراحل متعارف مطالعات، طراحى و ساخت احداث مى گردد. بدين معنا كه:
- مطالعات طرح در قالب قرارداد رسمى مطالعات به مهندس مشاور ذيصلاح ازنظر سازمان
مديريت و برنامه ريزى و البته وزارت نيرو واگذار گرديده است.
- مطالعات مرحله اول طرح طى مدت ۵ سال انجام گرديده و در اين مدت كارشناسان مجرب
كارفرماى طرح همواره در كنار مشاور مسؤول مطالعات، از نزديك پيشرفت مطالعات طرح را
ناظر بوده اند.
- نتايج مطالعات مرحله اول طرح پس از بررسى كارشناسان كارفرما به كمك استادان مجرب
دانشگاه، مورد مداقه قرارگرفته و به تصويب رسيده است.
- ادامه مطالعات در مرحله دوم، شامل تهيه نقشه هاى جزئيات اجرايى و اسناد مناقصه،
در قالب مصوبات مرحله اول انجام پذيرفته و پس از بررسى كارشناسان كارفرما، وزارت
نيرو و برنامه توسعه سازمان ملل (UNDP)
و اساتيد دانشگاه، به تصويب رسيده است.
- مناقصه عمليات اجرايى طرح پس از تأييد استاد، برگزارشده و پيمانكار ذيصلاح براى
اجراى پروژه انتخاب گرديده است.
- تمامى مراحل مطالعات، طراحى و ساخت پروژه نياز به اعتبارات مالى داشته كه توسط
سازمان مديريت و برنامه ريزى تأمين اعتبار شده است.
- عمليات اجرايى سد سيوند از تيرماه ۱۳۷۱ آغاز شده درحالى كه استعلام از سازمان
ميراث فرهنگى در مورد ساخت سد، در شهريورماه ۱۳۷۰ انجام پذيرفته است. عنوان گرديده
كه «سيوند روى هم رفته به دليل كجروى در طرح و ساخت سد، آبگير نيست و رها
خواهدگرديد و ويرانه اى به بهاى ۳۰ ميلياردتومان برجاى خواهدماند» جاى بسى تعجب است
كه «در طرح و ساخت سد سيوند كجروى وجودداشته» و در طول ۱۷سال گذشته هيچ يك از
كارشناسان مجرب سازمان آب منطقه اى فارس، وزارت نيرو، سازمان مديريت و برنامه ريزى،
دانشگاه، سازمان ملل، پيمانكار و مشاور طرح متوجه اين كجروى ها نشده اند.
* امكان آبگيرى سد سيوند از اسفندماه۱۳۸۴ وجود داشته است، ولى با توجه به هماهنگى
بين وزارت نيرو و سازمان ميراث فرهنگى، آبگيرى سد فعلاً به تأخير افتاده تا سازمان
محترم ميراث فرهنگى فرصت كافى براى كاوش هاى باستان شناسى مدنظر داشته باشد.
* عنوان گرديده كه «از جايگاه سد و درياچه پشت آن هنوز نقشه دقيقى فراهم نيامده و
لذا نويسنده ناچار به نقشه هاى سازمان نقشه بردارى و جغرافيايى ارتش و زمين شناسى
براى تهيه اين نقشه دقيق رجوع نموده اند.» ظاهراً حوصله كافى براى مطالعه سيزده جلد
گزارشات، مطالعات، مرحله اول طرح كه به اذعان نويسنده مقاله در دفتر فنى آب وزارت
نيز موجود بوده است، وجود نداشته چون تمامى نقشه ها و اطلاعات مورد نياز در اين
گزارشات ارائه شده است، حال آنكه نويسنده مقاله به زحمت توانسته اند به نقشه هاى
۲۵۰۰۰:۱ و
Google Earth
دسترسى يابند.
* براساس اطلاعات ارائه شده در گزارشات رسمى طرح، حداكثر حجم مخزن سد سيوند ۲۵۵
ميليون مترمكعب و حداكثر گستره مخزن هم برخلاف ادعاى مقاله ۱۵كيلومترمربع است و نه
شصت كيلومتر.
* عنوان گرديده كه «محدوده آرامگاه كورش، كردشول، مادر سليمان، مبارك آباد،
ابوالوردى ۱۵-۱۰ متر زير آب مى رود.» اگر در نقشه ۲۵۰۰۰:۱ سازمان نقشه بردارى دقت
شود، تراز محدوده پاسارگاد ۱۸۵۸ متر ذكر گرديده، در حالى كه تراز تاج سد سيوند ۱۸۳۰
متر است. به عبارت ديگر آرامگاه كورش در زمان وقوع حداكثر سيلاب متحمل، ۳۰متر
بالاتر از سطح آب در مخزن سد سيوند خواهد بود (۱۸۳۸متر). و به زير آب رفتن آباديهاى
فوق الذكر اصلاً صحت ندارد. كليه اراضى لازم توسط كارفرماى محترم استملاك گرديده و
محدوده آنها با بلوكهاى بتنى روى زمين علامتگذارى شده اند.
عنوان گرديده كه «آب بندى پى بايد همواره پيش از ساختمان سد انجام گيرد مگر آنكه در
شناخت و آمادگى آن كوتاهى شده باشد»، نخست اينكه آب بندى پى و تكيه گاههاى سد جزيى
از ساختمان سد است، دوم اينكه طرح آب بندى در مطالعات مرحله اول در سال۷۲ ارائه شده
بود و در اجرا هم چيزى جز آن اجرا نگرديد.
* از محتواى مقاله مى توان نتيجه گرفت كه نويسنده مقاله، متأسفانه شناختى از آبرفت
و سنگ بستر و تميز اين دومقوله از همديگر ندارد.
* ديگر اينكه عنوان شده «زمين هاى گسسته شده همان تشكيلات كارستيك است.» عجب اينكه
مؤسسات نقشه بردارى با استفاده از عكس هاى هوايى به سادگى مى توانند زمين هاى گسسته
كارستى را مشخص كنند ولى بعضاً زمين شناسان مجرب و ماهر در تشخيص تشكيلات كارستى در
پروژه ها موفق نمى شوند!
* عنوان گرديده كه «به دليل فرار آب گمان نمى رود كه آب هرگز بيش از ده متر از پاى
سد بالاتر آيد»، پس چگونه نگران زير آب رفتن كردشول و مادر سليمان هستند؟
به طور كلى مى توان گفت كه نويسنده محترم مقاله براساس بررسى بسيار مقدماتى به
نتايجى بسيار نادرست رسيده اند و به سادگى احكامى صادر نموده اند كه هيچ پايه
واساسى نداشته است.
زمان درج خبر : 9 ارديبهشت 1385 / 13:46
خبرنگار : گروه
مقالات
زمان تاييد خبر: 9 ارديبهشت 1385 / 15:40
دبير خبر : عليرضا
پيام يار
http://news.moe.org.ir/shownews.asp?id=18210&q=%D8%B3%DB%8C%D9%88%D9%86%D8%AF