محوطه تاريخی شاد باش نيشابور در دست حفاران غير مجاز

International Committee to Save

the Archeological Sites of Pasargad

محوطه تاريخی شادباخ فقط به دست «حفاران غيرمجاز» کاوش می شود

و سازمان ميراث فرهنگی حاضر به تصويب اعتبار کاوش مجاز نيست!

اعتبارات لازم و پيشنهاد شده از سوي هيات باستان‌شناسي به تصويب سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري استان خراسان رضوي نرسيد تا شادياخ همچنان چشم انتظار آغاز فصل هفتم كاوش‌هاي باستان‌شناسي خود باشد.

شادياخ منطقه‌اي تاريخي است كه اوايل دوران اسلامي از اعتبار بالايي برخوردار بوده است .

اين محوطه تاريخي پيش از اين زير خاك كشاورزي جنوب شرق نيشابور مدفون بود و طي 6 فصل كاوش باستان‌شناسي اندك اندك زواياي تاريخي آن مورد مطالعه و كاوش قرار گرفت.

"رجبعلي لباف خائيني" كارشناس ارشد باستان‌شناسي و از اعضاي هيات امناي شهر تاريخي توس در گفتگو با ميراث خبر از به نتيجه نرسيدن مذاكرات به منظور تامين اعتبارات كاوش در شادياخ خبر مي‌دهد: « از سال 84 تاكنون هيچ كاوشي در شادياخ صورت نگرفته كه غالبا به دليل كمبود اعتبارات بوده است. با اين حساب شادياخ همچنان منتظر انجام فصل هفتم كاوش‌هاي باستان‌شناسي است.»

وي افزود: «به تاخير افتادن كاوش در شادياخ مانع از آن شده است كه مطالعات شناسايي يك كاخ سلجوقي را در اين منطقه به پايان برسانيم. در حالي كه تاكنون دو سوم از اين كاخ از زيرخاك خارج شده است . »

عضو هيات امناي شهر تاريخي توس به CHN گفت:« به پيشنهاد مسوولان پژوهشكده باستان‌شناسي از رئيس سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري خواستيم در جهت تامين اعتبارات به شكل استاني اقدام شود و اگر چه ايشان به طور شفاهي موافقت كردند اما اقدام رسمي در اين زمينه صورت نگرفته است . »

وي در مودر ارزش‌هاي تاريخي – فرهنگي و گردشگري شادياخ گفت:« اين سايت ظرفيت‌هاي بالايي در جذب گردشگر دارد و غالب گردشگراني كه به شهر مي‌آيند از اين منطقه ديدن مي‌كنند كه اين موضوع ناشي از انجام كاوش‌ها در شادياخ و شناساندن تاريخ اين منطقه به مردم جهان بوده است . »

به گفته لباف خانيكي ادامه كاوش‌ در شادياخ نقطه عطفي در باستان‌شناسي كشور خواهد بود چرا كه هنوز گنجينه‌هاي ارزشمندي در اين شهر تاريخي وجود دارد كه در زير خاك مدفون است و نيازمند شناسايي و كاوش است .

در کاوش هاي باستان شناسي شادياخ يك کارگاه شيشه گري کشف شده است که لباف خانيکي از آن به عنوان يکي از پديده هاي باستان شناسي ياد مي کند.

به گفته وي شواهد باستان شناسي به دست آمده از اين کارگاه ها گوياي آن است که در آن جام شيشه اي ساخته مي شده است.

تاكنون كاوش در كل اين منطقه به دليل وسعت و فعاليت كشاورزان در آن، تنها محدود به برج و بارو و ديواره دروازه اصلي شهر بوده است.

به نظر مي رسد اين شهر در قرن سوم هجري قمري به عنوان دارالحكومه مورد استفاده قرار مي گرفته است.

در پنجمين فصل كاوش در محوطه تاريخي شادياخ نيشابور فضاهايي چون بخش هاي كارگاهي و خدماتي، كارگاه عصاره كشي انگور، كارگاه آهنگري با چهار كوره ذوب فلز، طويله يا اصطبل، بخشي از حياط مركزي، انباري و يك فضاي صليبي شكل كه حكم محوطه مركزي اين عمارت را داشته است از دل خاك بيرون كشيده شد.