قطع آب مشترکان تهرانی و دلایل واقعی بحران آب در ایران
ظرف دو سه روز گذشته شرکت آبفا (آب و فاضلاب تهران) چند خبر پشت سر هم را اعلام کرده که با هم تناسبی ندارند و نشان از این دارند که خطر کم آبی شدید در تهران و در کل ایران، که چند سال است کارشناسان هشدار داده اند اکنون به مرحله ای جدی رسیده و مسئولین سعی دارند که مردم عادی از این فاجعه، به شکل واقعی خودش، خبردار نشوند. آن ها همانطور که مشکل هوای آلوده را تنها به گردن اتومبیل ها می اندازند و بی توجهی مردم و تحریم و غیره، و مشکل آلودگی زمین و آب را تنها به گردن عدم توجه مردم به محیط زیست، سعی دارند که بحران آب را نیز تنها به گردن طبیعت و مصرف بی رویه آب به وسیله مردم بیندازند.
مسلم است که مردم آموزش ندیده، توجهی به مسایل زیست محیطی ندارند، و طبیعی است که خشک سالی ها می تواند روی کمبود آب اثر بگذارد اما چگونه است که ما فقط ظرف این دو سه دهه گذشته گرفتار این همه مصیبت شده ایم. و چگونه است که تغییر شرایط آب و هوا در کشورهای پیشرفته تا این اندازه بحران ساز نبوده است. آیا مسئولین بی تخصص و دانش لازم و بی خبر از مسئولیت نیست که بیشترین مشکلات را در زمینه های مختلف برای کشور ما بوجود آورده اند؟ نمونه اش همین ماجرای اب تهران و ضد و نقیض گویی ها و پنهان کاری های مسئولین آب تهران در چند روز گذشته است:
روز گذشته محمد پرورش، مدیر عامل شرکت آب و فاضلاب تهران (آبفا) مبنی بر داشتن فقط چهل روز ذخیره آب تهران در سدهای لتیان ولار* خبر داد و گفت که «سد لتیان را تا امروز با کاهش فشار آب کنترل کردیم و تا شهریور می توانیم بگذرانیم اما با ادامه مصرف و نبود بارش برای فصل پاییز امکان برداشت آب از سد لار و لتیان نداریم». او همچنین گفت «خشک‌سالی‌های پی‌درپی و افزایش چشم‌گیر دمای هوا در کنار رعایت نشدن الگوی مصرف آب باعث شده است با کاهش قابل ملاحظه ای منابع آبی مواجه شویم و به همین علت از مدت ها پیش از طریق رسانه ها از مشترکان درخواست کرده ایم با کاهش مصرف مار ا در مقابله با بحران کم آبی یاری کنند.»
سخنان مدیر عامل شرکت آب، به سرعت بازتاب پیدا کرد و نگرانی شدیدی را در تهران بوجود آورد و چند ساعت بعد روابط عمومی آبفای استان تهران، بدون اشاره به سخنان مدیرعامل شرکت آب، مساله تمام شدن ذخیره های آبی تهران را رد کرد. سایت رسمی شرکت اعلام کرد که: «روبط عمومی آبفای تهران شایعات مطرح‌شده مبنی بر بی‌آب‌شدن تهران در صورت تکمیل‌نشدن طرح انتقال آب سد ماملو و پایان ذخایر سدهای لار و لتیان در پایان تابستان را تکذیب کرد».
و امروزمدیر عامل مسئولین شرکت آب تهران خبر از قطع آب (هفت ساعت در روز) مشترکان تهرانی داد که بالاتر از 200 متر مکعب مصرف آب دارند و گفت که برای مشترکان 50 تا 200 متر مکعب یک ماه برای اصلاح الگوی مصرف مهلت دادیم.
او
همچنین گفت «در چند ماه گذشته از سوی آبفای استان تهران برای
700 هزار مشترک پرمصرف اخطار کتبی ارسال شده است، ادامه داد: از 700 هزار مشترک
پرمصرف، حدود 9000 مشترک بالاتر از 40 متر مکعب و 3000 مشترک نیز بالاتر از 50 متر
مکعب در یک دوره آب آشامیدنی مصرف کرده‌اند.
باید توجه داشت که همین آقای پرورش درست یک سال پیش هرگونه برنامه برای سهمیه‌بندی آب در استان تهران را رد کرد.
همانطور که گفته شد باید توجه داشت که مساله خشکی و کمبود باران و حتی ازدیاد جمعیت در تهران نمی توانسته که سبب این وضعیت باشد و آنگونه که کارشناسان چندین سال است که می گویند، ناکارآمدی و عدم توانایی اداره امور سبب این بحران شده است.
نشریه آمریکایی «واشنگتن پست» چندی پیش در ارتباط با تغییرات جوی در جهان و اثر آن بر منابع آبی، درباره بحران آب در ایران نوشت که: ایران به سوی بحران آب در ابعاد گسترده پیش می رود و راهکار کمی برای حل این مشکل که یک دهه تداوم داشته وجود دارد. ایرانی ها روزانه 66 گالن آب مصرف می کنند که در مقایسه با شهروندان آمریکایی که روزانه 105 گالن آب مصرف می کنند کمتر است ولی ایران و دیگر کشورهای خاورمیانه از فراوانی آب تازه موجود در اروپا و آمریکا برخوردار نیستند.»
کارشناسان آب در این نشریه یکی از دلایل بحران کم آبی تهران را مدیریت غلط ذکر کرده اند.
کارشناسان محیط زیست همچنین می گویند که:« هرگونه راهکاری نیازمند یک استراتژی بلند مدت برای بازگرداندن خسارت های وارده به ذخایر آبی در سال های اخیر است. مشکل آب فراتر از مصرف روزانه و عادت های نادرست هشتاد میلیون ایرانی است. طبق آمار سازمان محیط زیست ایران60 درصد از 90 درصد آب مصرفی را در بخش کشاورزی به هدر می دهد
15 اگوست 2014
www.savepasargad.com
-----------
*سد لتیان قبل از انقلاب و در سال 1346، و در ظرف مدت 4 سال به پایان رسید. و از آن سال 30درصد آب تهران بزرگ و مناطق کشاورزی آن را تامین کرده است
سد لار، ساختن آن قبل از انقلاب و در سال 1353 شروع شد، پس از انقلاب ادامه ساخت آن به تاخیر افتاد و بالاخره در سال 1361 به بهره برداری رسید. این سد بخش دیگری از تهران بزرگ و مناطق کشاورزی و مسکونی آن را سیراب می کند.
کمیته بین المللی نجات پاسارگاد
