نامه ای از ايران بازگشت به صفحه اصلی
سوم بهمن 1384
رييس موزه ايران باستان:
«مردمانی که نگران آثار باستانی هستند صاحب تفکری مريض اند.»
روز گذشته در يک مراسم سخنرانی که در تالار آثارخانه برگزار شد، رييس موزه ايران باستان، آقای محمدرضا کارگر، ضمن انتقاد از دولت که توجهی به ساخت و گسترش موزه ها در کشور ندارند و مردمی که علاقه ای به بازديد از موزه ها ندارند، به مسخره کردن نگرانی های عمومی از برگزاری نمايشگاه های آثار باستانی ايران در خارج پرداختند و اين مردمان را صاحب تفکری مريض دانستند. ايشان همچنين خبرنگارانی را که خبر ربوده شدن لوح زرين داريوش بزرگ را مطرح کرده اند، مورد انتقاد قرار داد و عمل آن ها «غوغای ژورناليستی» خواندند. در حالی که اگر اين خبرنگاران نبودند از ماجرای گم شدن لوح هيچ کس خبردار نمی شد.
رييس موزه ايران باستان گم شدن سنجاق بی نظير مفرعی لرستان (که پس از عرضه شدن در نمايشگاه «هفت هزار سال هنر ايران» در خارج از گشور «گم شد») را بی اهميت خواندند و گفتند هزاران هزار از اين سنجاق را می شود در عتيقه قروشی های اروپا با قيمتی کمتر از هزار دلار می شود پيدا کرد. و بالاخره گمشدن هشت مهر باستانی از ويترين تالار اصلی موزه ايران باستان را نيز امری عادی قلمداد کردند و گفتند اين «چيزها در موزه ها پيش می آيد و سعی خواهند کرد که از طريق پليس بين المللی اين مهره ها را پيدا کنند.»
خوشبختانه دکتر مرادی غياث آبادی، يکی از باستانشناسان مطلع و با ارزش کشورمان که برای ايراد سخنرانی در آنجا حضور داشتند، حرف های غيرمسئولانه رييس موزه ايران باستان را رد کرده و توضيحاتی در مورد اين اشيای با ارزش و به جا بودن نگرانی های مردمان دادند.
کمال ارجمند